Ποννα μεγαλώσω...

Τηλεφώνημα με την πολλά ώριμη 11χρονη αρφότεχνην μου, οι σκέψεις μου στα ιταλικά


Π: εγώ, Α: Αρφότεχνη

Π: Ελα κόρη νάμπου καμνεις;

Α: καλά

Π: ναμπον, έσιει κανένα αγόρι;;;

Α: Οι φυσικά! Γιατί πάντα ρωτάς με το ίδιο; Δεν αντιλέγω οτι μπορεί να υπάρχουν αγόρια που να αξίζουν το κόπο, αλλλά σίουρα όι στην ταξην μου!

Π:ε, εντάξει κόρη, εν γλήορα ακόμα για αγόρια. Τα αγόρια εννα γίνουν θέμα στα 16-17 σου.
Αγχος! εν πρέπει εγω να επήρεασω το μωρόν για την σεξουαλικότηταν του!
…. Ή μπορεί να γίνουν τα κορίτσια θέμα, ή για τα αγόρια άλλα αγόρια…

Α: θεία εν ακτάλαβα αλλά τελοσπάντων.

ωχ... να αλλάξω κόυβέντα γληορα!

Π: Εεεεε, το σχολέιο πως τα πάει;

Α: Καλά, του χρόνου πρέπει να θκιαλέξω κλάδο, ή φυσικές επιστήμες, ή γλώσσες. Εν ηξέρω τι να θκιαλέξω, σκέφτουμαι το…. αν πιάσω φυσικές επιστήμες, εννα έχω μόνο μιαν ώραν παραπάνω μαθηματικά τζιαι εννα έχω παραπάνω βιολογία τζιαι χημεία, που μου αρέσκει. Α, εννα έχω τζιαι λατινικά.
Αν πιάσω γλώσσες εννα κάμνω παραπάνω γαλλικά, τζιαι εν το δεχτεί το υπουργείο εννα μας φέρουν τζιαι ισπανικά του χρόνου, που με ενδιαφέρουν επίσης.
Φυσικά έχω ήδη γαλλικά, διερωτουμαι αν θα εν πολλές οι γλώσσες….
Τα λατινικά εν με ενδιαφέρουν γιατί κανένας εν τα μιλά, ε νεκρή γλώσσα.

Π: Ναι αλλα αν σπουδάσεις νομική, εννα τα χρειαστείς!
Εγω τζιαι η αρφή μου θέλουμεν να την κάμουμεν δικηγορίνα, επείδη έσιει πολλήν ευφράδεια, τζιαι για να φκάλλει λεφτά στο μέλλον, οι σαν εμας!

Α: μα γιατί ούλλοι επιμένετε να σπουδάσω νομική; Τζιαι η μάμα λαλέι οτι είμαι η προσωποποίηση της Ιουστίτια. Εγω θα εμπορουσα κάλλιστα να φανταστώ τον εαυτό μου συγγραφέα… αλλά η αλήθκεια είναι οτι εν μπορέις να επιζήσεις, εκτός αν είσαι ήδη διάσημος, η αν καταφέρεις να γράψεις κανένα μπέστ σέλλερ.

Π: ναι, έσιεις δίκαιο, αφού γράφεις καλά τζιαι αρέσκει σου, μπορείς να σπουδάσεις δημοσιογραφία, να γίνεις γνωστή, τζιαι μετά να γράψεις το βιβλίο, αφού ο κόσμος εννα σε ξέρει πηλέ!

Α: ναι, τζιαι τούτην εν μια ιδέα. Βασικά μπορώ επίσης να φανταστώ να ασχοληθώ με το θέατρο… ενδιαφέρει με. Στο σχολείο έχουμεν θεατρικόν  όμιλο, λογικά θα εμπορουσα να γραφτώ, για αποκτήσω παραπάνω εμπειρία στον τομέα, αλλά συναντιούνται πάντα Τρίτες, τζιαι τες τρίτες δυστυχώς εν μπορώ… έχω τραμπολίνο.


Ντόοοοοοοινγκ!


Τζιαι τζιάμε που με τούτες ούλλες τες κουβέντες, την επιχειρηματολογία της, τα πρός εν κόντρας των κλάδων τζιαι των επαγγελμάτων εξεχάστηκα τζιαι ενόμιζα οτι εμίλουν με συνομήλικη μου, ήρτε το τραμπολίνο να με προσγειώσει στην πραγματικότητα μιας 11χρονης.


Εσκέφτουμουν το τζιαι εγέλουν ώρες.