13.6.11

Η νήσος τζι' εγώ - πολιτισμικό χάσκιασμαν

Ακολουθεί γλυκόπικρη –η γλίκοξινη αν θέλεις- απογραφή της ματαβαβυλώνιας καθόδου είς γήν εναλίαν Σάιπρους, έταξα σου την ντήαρ ανάγνωστερ.

Γλυτζιά μέλιν

Γλυτζίν μέλιν ήταν το ταξίδιν στο χωρκόν, κοντά στα βουνά της Παπούτσας στην Πιτσιλλιάν. Πέρσι έτσι τζιαιρόν έκοφκα κκεράζια, φέτη τα κκεράζια ήταν όψιμα, αλλά η αρκοτριανταφυλλιές ήταν ολόαθθες.

Επίσης μέλιν ήταν τζιαι η σουβλούα του θκειού μου.


Ο homo pitsillus γνωστός για την ευρηματικότηταν του σας παρουσιάζει τον Chucky τον προστάτην της ελιάς τζιαι τον φόν του στρούθου.


Συνθέση με αρκοτριανταφυλλιάν τζιαι μαυράσιερον. Το μαυράσιερον εν το λιλά... επήεννεν του πιο ωράιον όνομαν. Οι πέτε μου, εννεν τέλεια η φύση;


Το λεγόμενον πιφανοκούτσιην. Το πιφανοκούτσιην εν τζιαι ναρκωτικόν, άμμαν το φάν οι αίγιες ζαλίζουνται τζιαι πρέπει, ακούεις τζιαι σύ, να τους κόψεις με μασιέριν το φτίν τους να τρέξει γιαίμαν για να φέρουν τα μίλια τους.

Η μεγαλομήτωρ πουκάς την δόμην στο αμπέλιν, κόφκει κληματόφυλλα για το food trafficking. Τα ίδια κληματόφυλλα εμεταναστευσαν επιτυχώς στην κατάψυξην μου τζιαι περιμένουν να γίνει παιχνίδιν με ρύζιν τζιαι κέιμαν.

Μέλιν ήταν επίσης μερικά εκλεκτά αγαπημένα προσωπα της κατηγορίας chosen family.

Το πιό μέλιν ήταν βέβαια τα φιλούθκια που αντάλλαξα με τα ανίψια μου, που εγίναν κοπέλλες τζιαι λεβέντες ρεσπέκτιβλι, οι πατσαρκές αγάπης τζιαι οικειότητας πας τα κωλομέρκα που αντάλλαξα με ούλλον το σόιν τζιαι παραπάνω που ούλλα, τα φιλουθκια τα σαλιωμένα που τα νέα μωρούθκια των φίλων μου.

Πικρή δάφνην

Πικρή δάφνην ήταν η συνειδητοποιήση οτι μου συμβάιννει τζείνον που οι κοινωνιολόγοι περιγάφουν ως loss of identity αλλά που εγώ προτιμώ να αποκαλώ πολιτισμικό χάσκιασμαν.
Η Κύπρος που άφηκα, εννεν η Κύπρος που βρίσκω. Δαμέσα είμαι ξένη, τζείμεσα επίσης. Μεγάλον παλλούτζιν.

Ήβρα κόσμον που ενδιαφέρεται μόνον για τα καταναλωτικά του. Ήβρα χτιτζοροδάτζινα που την Ισπανίαν. Ήβρα κόσμον αγέλαστον, μούτρον τζιαι αγενέστατον.

Ούλλοι ερώτουσαν με αν είμαι ξένη. Τάχατες επειδή λαλώ ευχαριστω τζιαι παρακαλώ.

Εκατάλαβα οτι αν μπείς μες το περίπτερον χαμογελαστός, ο περιπτεράς εννα σου κολλήσει επείδη παίρνει το για κόλλημαν. Πήπολ! Φέρτε τα μίλια σας!

Έιπα περίπου 18 φορές την ατάκαν, «εν χρειάζουμαι τσένταν, ευχάριστω, τζιαι τες 15 φορές οι περιπτεράδες επιμέναν να την πιάσω για να μεν «κουβαλώ εναν νερόν τζιαι έναν πακκέττον τσιγάρα έτσι». Κόψετε λλίον τες πλαστικούρες σιόρ!

Κόσμος να κλαίεται για την κρίσην, αλλά να γοράζει αυτοκίνητα τανκς, δίχως να ζίει στην Λιβυη. Το σέξενδεσέρε που λαλέι τζιαι ο πρόβρατος έκαμεν μεγάλη ζημιά στην Κύπρο. Εχώ την εντύπωση οτι οι παραπάνω θέλουν να ζιούν το δίκον τους επεισόδιο του σέξενδερέρε. Πολλή χλίδα ρε παιδί μου! Ιντα κουβέντα εν τούτη; Ούλλοι, μα ούλλοι γιούες του Τσιτσίνια τζιαι του Κακαθθίμη;


Εβρέθηκα τζιαι σε συζήτηση «πόσα να του βάλω στον γάμον του;». Συζήτηση τταρίφας κανονικά. Ατοκο δάνειο, επενδύεις για να έρτει τζιαι σειρά σου. Αμμέν θέλεις να παντρευτείς παει η επένδυση σου του κώλου. Στον γάμον που επήα τζιαι έβαλα την ταπεινή μου δωρεά επέριπαίζαν με που έγραψα κάρταν με ολόκληρον κείμενον «πέρκει να νομίζεις οτι εννα την θκιεβάσουν!».

Ειδα τζιαι τες καινούργιες περιπέτειες του Ττόμη του Ββου, του CEO της εκκλησίας που λαλέι τζιαι η Εολικα. Να μαν αννοίξω το χρυσόστομον μου τζιαι να τον πάρει τζιαι να τον σηκώσει.
Τζιαι το πιο ωραίον: κάθουνται τζιαι ανέχουνται τον, τον μακαριότατον. Πήπολ! Λούζ δε χάι πρίστ!

Είδα τζιαι την απεργίαν της ΚΕΟ, τζιαι την «διαδήλωσην» για την κρίση στην πλατείαν ελευθερίας: 15 νοματέοι ούλλοι τζ’ούλλοι.

Άκουσα πολλές πολλές φορές «μεν έρτεις πίσω»  τζιαι ακόμα παραπάνω φορές «ιντα έμεινες τζεικάτω, έλα πίσω τζιαι κανέι, σαν την Κύπρον εν έσιει».

Επήα για βουττιν στον Πρωτάρα, είχα να πάω αλόπως 8 χρόνια. Είχα ξιάσει πόσον όμορφες εν οι παράλιες του, τζιαι πόσον έκτρωμαν εν ο ίδιος ο Πρωταράς.  Έπια κουβένταν με τον Τάκην τον ομπρέλλαν, Παραλιμνίτη βέρον, τζιαι είπεν μου μια πολλά σοφήν κουβένταν: «κόρη, οι Σκαλιώτες οι Λεμεσιανοί, οι Παφίτες τζι’ εμείς πρέπει να του αφτέννουμεν καντίλιν του Ετζεβίτ τζιαι να τον μακάριζουμεν. Αμμέν εγίνετουν οι εισβόλη είσιεν να πεινούσιν τωρά».
Εσυστήσαν μας τζιαι τον Καρρά για να φάμεν ψάριν. Έφερεν μας χταπόδι ξαναβρασμένον τζιαι επροσπάθαν να μας πείσει οτι «έτσι ενει, πάντα πρέπει να το ψήνεις 2 φορές, τζιαι οτι για να γίνει το χταπόδιν έσει διαδικασίαν μεγάααααλην πολλά, ούυυυυ, εναν μήναν διαδικασίαν!». Είπα του οτι εν εκαρτέρουν να μου φέρει φρέσκον, Ιούνην μήναν, αφου τα χταπόθκια φκάινουν Οχτώβρην, αλλά οι τζιαι ξαναβρασμένον. Θα εμπορούσεν να πεί, ντάξει κορούες, οι μπύρες που λλόου μου, αλλά επέμενεν να μου πουλά παραμύθκια ώσπου τζιαι είπα του οτι ο άντρας μου (μεν φαράσεις ντήαρ ανάγνωστερ, εν επαντρέφτηκα, απλώς εσκέφτηκα οτι αν πώ ο φίλος μου εν θα έσιει τόσον κύρος) εν ψαροτουφεκκάς τζιαι ξέρω καλά τη διαδικασίαν του χταποθκιου.
Τελοσπάντων. Ήταν αφέλεια μου να περιμένω οτι ψαροταβέρνα δίπλα που την θάλασσα εννα μεν σου γελάσει...

Τζιαι αίσιως εφτάσαμεν στο τέλος της γλυκόπικρης απογραφής... σαννα εν παραπανω πικρή ‘ξα φένεσται μού;

27 comments:

  1. Άρεσεν μου πολλά η ανάρτηση σου. Γεμάτη μυρωθκιές, εικόνες.. σαννα τζιαι ήμουν τζιαμέ.. Τζείνο με το "ξένη στον τόπον σου τζιαι ξένη τζιαι στη χώρα που είσαι" εν πράγματι μεγάλο παλλούτζι, το ζω και σε ν(ι)ώθω.

    Κράτα για την επιστροφήν τες ωραίες μυρωθκιές, τες χρωματιστές εικόνες τζιαι τον καθαρόν αέραν του χωρκού .

    Cheers

    ReplyDelete
  2. Ο Καράς εν ένας κλέφτης τζαι μισός. τζαμε παν όσοι εν καταλάβουν που ψάρι...

    μεν στεναχωρκέσαι. απλά χάνεις επαφή που κάποια πράματα. στον τόπο σου και χίλια χρόνια να περάσουν ξένη δεν είσαι.

    ReplyDelete
  3. ΠΠΠοστ. Άρεσεν μου τζαι εμέναν. Αμα πάω Κύπρο τα ίδια βρίσκω τζαι το μέλιν τζαι το φαρμάτζι. Πράγματι έτσι ένι. Τι να κάμεις τζιαμέ βαδίζουμεν, όσοι τα σκέφτουνται βάλλουν τους την ετικέτταν "ρομαντικοί" οι υπόλοιποι τζαι κάμνουν πως εν τα βλέπουν. Αλαβρά θα περάσουμεν.

    ReplyDelete
  4. τόσο χάλια σαν τη Κύπρο εν έσιει... μείνε εκεί που είσαι :-)

    ReplyDelete
  5. Νομίζω σηκώνει διδακτορικόν η εμπειρία μας φίλη μου. Νομίζω τωρά που εννά πάω εννά κλείσω ούλλα τα σενσορς μου τζιαι να φάω να σπάσω. ΚΕΟ εν θα πιω, ούτε Κάσστερ, να πα να κάμουν φάκκιν τους τζιαι οι 2 φέτος.

    ReplyDelete
  6. Σκέφτου φαρμάτζια που καταπίνουμε εμείς που μεινίσκουμε δαμέ. Κράτα τα όμορφα, κορού, τζαι μείνε ποτζεί που είσαι, αν με ρωτάς.

    ReplyDelete
  7. Πολλά όμορφο το ποστ σου ρε Ποστ! Εγραψες τόσα πολλά που σκέφτουμαι, πιστευκω τζαι ζώ τζαι εγώ. Στην αρκή όταν έρτω πίσω Αμερική νοιώθω την απογοήτευση τζαι ότι επικρατούν τα "πικρά". Μετα που λίο ξεχάνω τα τζαι σκέφτουμε μόνο τα "γλυτζιά". Ώσπου να ξαναπάω τζαι να ξανα-απογοητευτώ πάλε.

    "Η Κύπρος που άφηκα, εννεν η Κύπρος που βρίσκω. Δαμέσα είμαι ξένη, τζείμεσα επίσης." Η πικρή αλήθκεια....

    ReplyDelete
  8. Ε, άμαν η απογραφή σου γίνεται τρόπος ζωής, τότε γίνεσαι λλίον αναίσθητος, λλίον εγωιστής (όπου «εγώ» σημαίνει τον εαυτόν σου τζιαι όσους θεωρείς δικούς σου ανθρώπους), λλίον μοναξιασμένος…

    Το «καλόν» μας είναι πως είμαστεν ακόμα αρκετά μεγάλος τόπος που να μπορείς να περάσεις απαρατήρητος αν το θέλεις…

    ReplyDelete
  9. Πολλά ωραίο ποστ. Εν τζαι άλλαξεν τόσο η Κύπρος. Απλά εξησυνήθισες τζαι κάμνει σου εντύπωση. Εν εσύ που άλλαξες. Αν εμείνισκες δαμέσα εμπορούσε να πιάσεις τζαι την πλαστική την τσεντούα τζαι να μεν πεις ούτε καν "γεια".
    Χμ, πιφανοκούτσιην είπαμεν; :P

    ReplyDelete
  10. μαθητούδιν, ευχαριστώ! εν τούτα που κρατώ έννοια σου!

    Μάνα
    πε μας καμιαν καλήν ψαροταβέρναν κόρη!

    Ευρος
    ιντα να καμουμεν... θέλω να λαλώ Κύπρος τζιαι να στάσσει μέλιν το στόμαν μου... αλλά ενι μπορώ...
    αλαβρά αλαβρά όπως λαλέις...

    Ουφ
    :-D

    Παττίχα
    ανυπομονώ να ακούσω τα δικά σου χασκιάσματα και μη...

    Λένη
    ναι... καταλαβαίνω τζιαι τη φιλή μου τη Πασχαλίνα που ούλλον ξιτιμάζει... έσιει όμως τζιαι τα καλά της, ακατάχνωτα!

    Πρασινάδα
    τζιαι μένα κάπως έτσι... πεθυμώ τα καλά τζιαι ξιάννω τα άλλα τζιαι κάθε φοράν εν μια σικλα κρυον νερον...

    Στροβολιώτη
    καταλαβαίνω απόλυτα τι λαλείς, αλλά πάλε φακκα μου που εν υπαρχει μια ενότητα έναν "εμείς" τζιαι ο καθένας θωρει μόνον τα δικά του.
    Μπορεί τζιαι εγω έτσι να έκαμνα αν εμινισκα βέβαια, απόν αππέσσω του χορού...

    Ντεφ
    γιου αρ προμπαμπλι ράιμ μαι φρέντ.
    Εγιαλλίσεν σου το πιφανοκούτσιν α; μασκαρούιν!

    ReplyDelete
  11. όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν (που λαλεί τζιαι έναν άσμα)

    ReplyDelete
  12. μελαγχολικά αληθινά.

    η σύγκριση είναι αναπόφευκτη,

    όμως:

    έχουμε κι εδώ ανθρώπους σωστούς που δεν σε βλέπουν στο σχήμα του ευρώ. που σέβονται τους πελάτες τους και δίνουν έμφαση στην ποιότητα. δεν θέλω να αναφέρω ονόματα.

    την χώρα που μένεις αν επισκεφτώ ίσως πάθω τα ίδια που έπαθες εδώ. είπαμεν το και αλλού ότι οι παραπόττηες δεν είναι ενδημικό κυπριακό είδος. ευδοκιμούν παντού.

    ReplyDelete
  13. πολλά ωραίο το post σου..το πρώτο comment είναι φυσικά για τον τσάκη!! wtf?!! εν καλή σκέψη φυσικά γιατί it's kind of scary:p

    "Δαμέσα είμαι ξένη, τζείμεσα επίσης." εν ένα πράμα που ποττέ εν εκατάφερα να καταλάβω με τον κόσμο που μεταναστεύει..do they eventually feel like home στην καινούργια χώρα που μένουν? που εζούσα Λονδίνο πάντα εσκέφτουμουν οτι εν η Κύπρος ο τόπος μου και όποτε έρκουμουν πάντα επεθυμούσα το σπίτι μου ποτζεί και τωρά που ήρτα πάλε πεθυμώ την ζωή μου εκεί. ακόμα και αν περάσουν 10ετίες που τον καιρό που έφυες πάλε νομίζω ενάν ο τόπος σου έστω και με τες πολλές αλλαγές. εν δύσκολο γιατί πάντα λείπει σου το άλλο κομμάτι! και κάθε φορά που εννά έρκεσε ενάν πιο μεγάλο το gap νομίζω..

    ReplyDelete
  14. Niwthw mian paraksenh anakoufish...niwthw oxi tziai toso monh mou dkiavazontas to post sou... Na meinoume, na pame pisw?anathemanta! H fush karakouklara, praktor

    ReplyDelete
  15. το καλόν ντήαρ συγραφήτωρ, που στην Κύπρον όσα σου φαν οι ψωροταβέρνες τζιαι τζιαι τα κκαφέθκια για τα ποσκούπηδα που θα σου σερβίρουν γλυτώννεις τα που τα μούχτιν που σε ταΐζει το συγγενολόιν. Αλλιώς θα ήταν οι πιό ακριβές διακοπές αν μετρήσεις τζιαι την ποιότηταν μες την τιμήν.

    ReplyDelete
  16. Ποστ μου, γράφεις για πολλούς. Νασιονάλιτι αιντεντιφικέισιον κράσισις ιντίτ.Ουφφ και κλαψ και σνιφ...
    Έχω το απορία: Όσοι γυρίζουν από το εξωτερικό προσαρμόζονται στον -αντί να βελτιώσουν τον- περίγυρο τους; Η απάντηση είναι μάλλον ναι, αν σκεφτείς πόσοι συντοπίτες σπούδασαν στο εξωτερικό.

    Ο φόος του στρούθου,να μου επιτρέψεις,δεν είναι ευρηματικότητα του Χόμο Πίτσιλλους αλλά του Χόμο Ελληνίκιους! ;)))))))))))))))) από την αρχαιότητα, βεβαίως βεβαίως :))))))))))))))))))
    Καλά να χουμίσεις το χωρκό σου αλλά όι τζι έτσι! :ΡΡΡΡΡ :))))))))))))))))))))))))

    Εν τέλεια η Φύση! Έμαθα καινούρια ονόμαστα πάλε
    :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

    φιλιά πολλά κορού!

    ReplyDelete
  17. Οσο πιο πολλά χρόνια ζεις μακρυά που μια χώρα τόσο πιο πολλά αποξενώνεσαι που τζείνη.

    That's how it works.

    Τούτο το θέμα με το εξωτερικό εγώ εν το κατάλαβα όμως. Εν τζιαι σημαίνει ότι όποιος πάει εξωτερικό έρκεται πίσω πεφωτισμένος. Αν πάει εξωτερικό στενόμυαλος τζιαι συντηρητικός τότε 9 στις 10 φορές εννά ερτει πίσω στενόμυαλος τζιαι συντηρητικός.

    ReplyDelete
  18. Ξένος εν καλλύττερα κόρη. Εχτιμά τα καλά, τζιαι ποφεύκει τα κακά. Το τίμημαν εν η ταυτότητα. Μα είμαστεν παγκόσμιοι πολίτες, τζιαι μόνον οι Ξένοι το καταλάβουν καλά τούτο.

    ReplyDelete
  19. "Η Κύπρος που άφηκα, εννεν η Κύπρος που βρίσκω. Δαμέσα είμαι ξένη"
    etsi esyneidhtopoihsa kai egw kai den kserw pou kollw...

    ReplyDelete
  20. Reverse cultural shock νομίζω έτσι το λένε οι κοινωνιολόγοι.

    Αλλά νομίζω υπερβάλλεις λίο; Και εγώ λέω ευχαριστώ και παρακαλώ και κανένας δεν με ρωτά αν είμαι ξένος. Τούτο με το χαμόγελο αληθεύει ότι έχουμε πολλούς μούργους. Θέλει τον τρόπο του όμως, εγώ αμολώ ανελέητες μπούρδες και κάμνω πλάκα μαζί τους και μετά χαμογελούν μια χαρά.

    Με τις πλαστικές τσάντες άμα τους το κόψεις μια χαρά που το ξεπερνούν, εκτός και αν ο περιπτεράς μου εν πιο κουλ που το δικό σου.

    Σαν την Κύπρο δεν έσχιει, έτσι είναι. Άμα σου τύχει και ζήσεις σε χώρα μαλακία, όι Ευρώπη, τότε καταλαμβαίνεις πόσο ωραία χώρα είναι Κύπρος. Κανείς δεν είπε ότι είναι τέλεια, ούτε η Γερμανία είναι τέλεια. Αλλά το σημαντικό είναι να κάνεις ό,τι θέλεις και να τους γράφεις τους υπόλοιπους στα παπάρια σου. Απλώς στην Κύπρο έχει περισσότερους αργόσχολους που ασχολούνται με μαλακίες και αναλύουν ανούσια θέματα.

    Στο εξωτερικό δεν σε ξέρει κανένας και για αυτό κανένας δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί σου. Που τη μια είναι βολικό, που την άλλη υπάρχει η τραγωδία του γεγονότος ότι αν γίνει ποτέ και κανένα κακό, μη κακό δηλαδή, μπορεί να περάσουν και πεντέξι μέρες για να πάρουν πρέφα.

    Στην Κύπρο αγαπούν σε και για αυτό σε παιδεύουν, στην κρυόχωρα ας πούμε ποιος νιάζεται;

    Οπότε ναι ρε Κύπρο τα σπάει όλα, ακόμα και με όλα της τα κακά. Που εν να πάει, θα πατίσει το κωλομάγαζο, θα στείλουμε τους άσχετους σπίτια τους, και μετά θα ξανακτίσουμε το μπουρδέλο μας από την αρχή.

    Ανώνυμος Κύπριος

    ReplyDelete
  21. ΑκκανούρηςJune 14, 2011 at 9:05 AM

    Φίλους. Φίλους καλούς, κοντούς, ψηλούς, ξανθούς, μελαχρινούς, πλούσιους, φτωχούς, υγιείς, ασθενείς (σακατεμένους, αρτιμελείς). Εκεί που τους βρίσκεις, εκεί είναι ο παράδεισος.

    Τώρα, αν η Κύπρος γίνει Μποκοτά τότε το benefit των φίλων (και της συνεπαγόμενης συναισθηματικής αλληλεγγύης) θα είναι μικρότερο από το cost της ανασφάλειας. Τότε η μετανάστευση θα είναι επιτακτικώς συζητήσιμη και αντικείμενο ημερίσιας διάταξης.

    Προς το παρόν (το παρόν μετριέται σε μικρότερες μονάδες χρόνου απ'ότι μετριόταν παλιά) οι φίλοι νικούν.

    Όταν ρώτησα κάποτε ένα συμφοιτητή από την Μποκοτά: Καλά dude, σου φάγαν το ξάδερφο και ζεις με σωματοφύλακα, πως μπορείς;

    Η απάντηση: Συνηθίζεις...

    ReplyDelete
  22. Έφτασες τζι' έφυες, με κάθε επιστροφή - ακόμα τζιαι με μιαν ημιμόνιμην - πάντα ξένη εννα νιώθεις. Τούτον εκατάλαβα! Η διαφορά ένει ότι με την ημιμονιμότηταν ξεκινάς τζιαι γυρεύκεις τζιαι βρίσκεις πλάσματα που ενει στην ίδιαν κατάσταση τζιαι κουλιαντιρίζουν τον ίδιο νου! Εν τζιείνοι που λαλουν εφχαριστώ τζιαι παρακαλώ, τζιαι εν ολόγελοι γιατί καταλάβουν ήντα προνόμιον ένει να μπορείς να τα πεις, να μπορείς να τα δεις, να ακούσεις τζιαι να τα μυρίσεις τούτα ούλλα!

    Α ρε Ποστ, ήνταμπου μου έκαμες σήμερα, που εξύπνησα ανάποδα!

    Χαλάλι σου κόρη! :)

    ReplyDelete
  23. αστροναύτη
    μα εν τζιαι θέλω να χουμίσω την Κρυοχώρα, ξέρω καλά τα κακά της...απλώς θέλω να σημειώσω αλλάγες που προσέχω... τζιαι μπορέι τζιαι λλίον πλήγωμαν...

    Ράνια
    μα το ωραίον εν οτι νιώθω παραπάνω Κυπράια που πολλούς μόνιμους κάτοικους...

    Aceras
    τούτον εν σίουρον! Που ήμουν πιο μιτσια τζιαι που έρκουμουν Κύπρον συνέχειαν εχωρκοϊριζα έιχα να λαλώ οτι οι διακοπές στην Κύπρον (με πληρωμένη την διαμονή τζιαι τα παραπάνω φαγιά) ήταν πιο ακριβές που 4 αστέρων ξενοδοχείο στην Ισπανία ή την Πορτογαλλία. Τώρα που εμεγάλωσα τζιαι είμαι ενι φκαίννω τόσον πολλά εξω ισχύει τούτον που λαλείς.

    Θάλασσα
    Νομίζω για τζείνους που παν πίσω, η μάχη εν τόσον δύσκολή που την χάννουν.
    Κόρη, μεν μου πείς οτι ο Chucky die mörderpuppe υπήρχεν που την αρχάιαν Ελλάδαν γιατί εννα μεν τζοιμούμαι...

    Passenger
    εφανίκαν σου πεφωτισμένα τούτα που γράφω δηλαδή;
    :-)

    ReplyDelete
  24. διασπορε
    χμμμ... εσύ έτσι το θωρείς; πολιτης του κόσμου;
    εγώ πάλε νομίζω οτι εν πρέπει να είμαστεν ξένοι... παντού!

    Πρίχτη
    είδες τζιαι στα σχόλια, έσιει πολλούς που συμπάσχουν!

    ReplyDelete
  25. Ανώνυμε Κύπριε
    έσιεις τζιαι συ τα δίκια σου... Εζησα τζιαι σε τριτοκοσμική χώρα, έννοια σου, τζιαι ξέρω. Τούτον με την αλληλεγγύη, στην Κύπρον ισχύει, ναι... αλλ΄΄α για τους Κυπραίους... για τους ξένους στην Κύπρον εν νομίζω. Τουλάχιστον δαμέσα εν φακκά κανένας πενιάν με για ντόπιο με για ξένο χαχα!
    Με χάσεις όμως το πόιντ του ποστ:δεννεν ωδή στην Κρυοχώραν, τα κακά της ξέρω τα.

    Ακκανούρη
    εμίλησες πολλά σοφά μαι φρέντ!

    Μάγισσα
    όπως τα λαλείς!

    ReplyDelete
  26. Inta neuriazw aman akouw gia farmatzia pou potizei i kupros!!! AGIA OLAN. Kakopernate oulloi pou eisaste kupron re kopelia tzai potizei tzai farmatzia!! Pienete ekswteriko na sas fatsisei o kapitalismos pas ti kkele tzai ta metallagmena tzai i anergia tzai ksapolate mas sto nisi na iremisoume.

    En oi adrwpoi pou kamnoun ton topo, oi o topos tous adrwpous. Prosopika ezisa tzai ekswteriko 5 xronia, enekatsiasa tzai karterw na teliwsw na ertw pisw, oi gia kanena allo logo, apla tzai mono gia tin poiotita zwis pou prosferei toutos o topos, gia to fai tou, tzai gia tin oikogeneia mou. Kanenan allon. Bastw enan peugeot 106 pou prepei nan to telefteo pou kukloforei mes tin kupro oulli tzai paw pantou.

    PAROLAUTA, antilambanoume ti lalei i post. Katalabainw se. Tzai gw ekamna neura polla stes arkes, alla pion ematha na thwrw tziame pou thelw egw tzai pion en neuriazw. Apla agnow tous upoloipous. Paeis tzai lio me to reuma tzai eisai mia xara. Me ena decent mistho den theleis tipote allo. Kai ennow pas ta 1500 euro oxi parapanw. Average 3000 euro mes to spiti sou zieis polla plousioparoxa, tzai enen anagki na trweis sti mana sou. Mairefkeis tziolas. Episis enen anagki na stelleis ta kopellouthkia sto pio akrivo idiotiko skoleio. Tzai ta dimosia mia xara eni aman ta mwra exoun to nou tous.

    Post, sioura pantou en duskola stin arki. Sta 5 xronia theleis 1 na fereis to nou sou. Kapws etsi paei. Alla toulaxiston eshis tzai 1 athrwpo na sou fisisei mes ta mathkia tzai to pio kurio se misi wra brethese sto xorafi sou tzai trweis oti theleis tzai ksereis oti en etravisan pote tous fitofarmako tzai otidipote allo. Einai tzai o hlios pou dia zwi.

    Maria

    ReplyDelete
  27. Τούτον με τις τσαντούες τις πλαστικές του περιπτέρου, των καταστημάτων τζαι της υπεραγοράς έσσιει πάρα πολλή πλάκα. Εν μπορείς να φανταστείς πόσα βλέμματα απορίας, χασκιάσματος, ειρωνείας εισπράττω επειδή πάω με τις τσαντούες μου τες ρούχινες ή επειδή λαλώ «ευχαριστώ, εν θέλω τσαντούα». Για να καταλάβεις, στο περίπτερο της γειτονιάς μου εξυπηρετεί με σχεδόν πάντα ο ίδιος νεαρός τζαι λλίον πολλά έμαθέν με. Μια φορά που επήα τζαι ήταν η αρραβωνιαστικιά του στο ταμείο, λαλεί μου «α, είσαι εσύ που εν θέλει τις τσάντες, α»; Εκατάλαβες, Ποστ μου; Αγκωνίστηκα τζαι νικ νέημ!

    Επίσης, πολλή πλάκα έσσιει το να δείχνεις ευγένεια στον απροετοίμαστο Κυπραίο. Όντως, είτε απλά εννα χασκιαστεί τζαι να με σου απαντήσει είτε εννα το πάρει ότι γυρεύκεσαι τζαι φλερτάρεις τον. Προχτές απάντησα ανθρώπινα στο τηλέφωνο σε έναν άνθρωπο του Δήμου που εν ήξερα. Στο τέλος αρώταν με αν είμαι ελεύθερη.

    Αλλά ό,τι τζαι να πεις η Κύπρος εν πανέμορφη. Απλώς εν μας αξίζει!
    Π.

    ReplyDelete

Βάλε τη μουστάρδα σου!