Confessions of an ex-barmaid

Aθθυμουμαι που ήμουν φοιτήτρια, εδουλευκα σερβιτόρα τζιαι μπαργουμανιτσα στην Κρυοχωραν για να φκαλλω τα έξτρα μου τζιαι τα ταξιθκια μου.


Έναν καλοτζιαιριν που ηρτα Κύπρον, είπα να γυρευτώ να εβρω καμιάν δουλειάν για να μεν πρέπει να ζητώ πάλε λίρες του σπόνσορα μου.
Μια φίλη μου εδουλευκεν σε γνωστόν μπαρ/κλαμπ τζιαι είπεν μου ότι γυρεύκουν μιαν „κοπέλλαν για το μπαρ“ (χαου λειμ ντας δατ σαουντ;) τζιαι να πάω να με δει ο μαστρος.

Eπήα που λαλειτε, τζιαι ξεκίνησα να λαλω του μαστrου ότι ξέρω να κάμνω κοκτέιλ, ότι έχω πειραν ότι μπλα μπλα, αλλα το μόνον που τον ενδιέφερε ήταν αν „ετεριαζα στον χώρο“. Ishte poyle!
Το μόνον που εθελεν, ηταν να σταθώ που πίσω που το μπαρ για να με δει ημισιη.
Να τονίσω ότι εν μιλούμε για καπαρε, αλλά για έναν που τα πκιο πολυσύχναστα κλαμπ μπαρ της πόλης με „καλο κοσμο“
Tελοσπαντων, ετερκασα με το ντεκόρ τζιαι τα χαλιά τζιαι εδωκαν μου την δουλεία.

Έπρεπεν να φορώ τα καλά μου (σαν κοπελλα για το μπαρ) τζιαι μάλιστα οι σερβιτόρες έπρεπεν να φορούν τζιαι τακκούνια. Άλλον αντιλειτουργικον πραμαν. Ελυπουμουν τες να πηεννουν τζιαι να 'ρκουντε με τα τσιροττουθκια πας τες φτέρνες.
Εγώ ως κάμηλος εγλιππαρα την που τουντο ντρεσς κκοουντ. Μιαν φοράν την ευτομαδαν εφερναν ένα στρατόν παρπερηες τζιαι στυλίστες για να μας σασουν για το ιβεντ ημισιη. Δηλαδή να μας κάμουν καρακιοζιες τζιαι να μας πιτισουν κατι ασημοσπρευ που πάνω ως κάτω, για να δρώσουμε τζιαι να μπαίνουν τα μεταλλουθκια του γκλιττερ μες τα μαθθκια μας.

Το μαχαζιν, εθεωρείτουν, τότε τουλαστιχον, χαι κλας οπότε επερίμενα να εν ουλλα πολλά καθαρά τζιαι οργανωμένα. Αφου παει ο Τσιστινιας τζιαι ο Κακαθθεμης για διασκέδαση, μάλλον ενναν ουλλα καλά τζιαι καθαρά.

Το μπαρ ήταν ένα λεσιην, ξιμαρισμενον τζιαι απόλυτα δυσλειτουργικόν. Οι μπουκάλες ήταν χαμε μες τα ποθκια μας τζιαι η βουρνα, (που με βάσην το υγειονομείον ουλλα τα μπαρ πρέπει να έχουν) εχρησιμοποιητουν για να βάλλουν μέσα τενεκκουθκια τονικ γουοτερ τζιαι σοδες. Οπότε, αμμαν έθελες να πλυθείς έπρεπεν να παεις στη κουζίνα η στη τουαλέτα, που όταν ερκετουν ο κόσμος έκαμνες 20 λεπτά να παεις. Είπα του μαστρου ότι πρέπει να υπάρχει μια βουρνα ελεύθερη, αλλά ειδεν με με έναν ύφος „κορη μα χαννεις;;“

Ο πάγος ερκετουν μες σε παγωνιέρες που την κουζίναν. Μες τες παγωνιέρες, εκουμπουσαμεν μπουκάλες ζαμπουκκαν τζιαι τεκίλα για να μινισκουν τσακριν. Μόλις μου εφεραν τον πάγον εγυρευκα σπάτουλα για να τον βάλω. Εξεσπασαν ουλλοι σε γέλιον. „Μα ιντα σπάτουλα μάνα μου, ετσι πράμαν εν εχουμεν. Ετο πκιάς το με σιεριν σου θκυο ππαλιές“. Σε τόπον που ενι μπορεις να πλύνεις τα σιερκα σου μαιντ γιου ντιαρ αναγνωστερ έπεπε να βαλλουμεν τα παγάκια με το σιεριν..
Ειχα πάντα μαζιν μου απολυμαντικα μαντιλακια. Δε λιστ αι κουντ ντου...

Ηταν γενικά δράμαν η κατάσταση, αλλά εισιεν πολλά καλά λεφτά.I was young and I needed the money που λαλουμεν.

Μιαν ήμεραν όπως έβαλα το σιεριν μου μες την παγωνιέρα για να φκαλω παγον, ένιωσα μιαν τσικνα γλυκανισσου τζιαι κάτι να με κοφκει. Εισιεν σπάσει μια μπουκάλα ζαμπουκκα μες την παγωνιέρα, τζιαι εκόπηκα πας το γυαλίν. Επηα στην κουζίναν, απολύμανα το σιεριν μου, έβαλα τσιρόττα τζιαι επηα πίσω. Έπρεπεν να φκαλλω τον πάγον με το αριστερό μου, οπότε εν επολλοφτυχουν δουλειάν. Είπα το της κορους που εδουλευκεν στο μπαρ μαζι μου τζιαι λαλει μου „Ου, κοφτει σε; πκιαννε τα μανα μου όπως μπορεις. Εγω την Πρωτοχρονιάν έκοψα το σιεριν μου τζιαι έβαλλα τους τα ποτά με τα γαίματα τζιαι επιναν τα μια χαρά." Τουτον εσιοκκαρεν με παραπάνω που ουλλα. Εν τησ εκροστηκα μαιντ γιου!

Σημερα εν θα εδέχουμουν να δουλεψω ετσι. Αλλα τοτε, στα 22 μου χρονια, εθωρουν τα αλλωσπως. Αμμαν εισαι μιστής εισαι τζιαι λλιον σικκιμετζιης.

Εμάθα ότι ο συγκεκριμενος τοπος εγιορτασεν μιαν καποιαν επετειο τζιαι ανακαινιστηκεν πληρως. Αλλα παλε λετσες εννα ενει, ειμαι σιουρη.

Που το συγκεκριμμένον ανδρον εσιει πολλές ιστοριες... αξιζουν δικήν τους ταπελλουαν...

Any similarities to bars that you may have visited are purely a coincidence:-)