Oι Φιλιππινέζες της ζωής μου...

... the pilipinas in my lipe

Μ.

‘Ηρτεν το 84, τότε που ο όρος Φιλιππινέζα εσήμενε απλά άτομο που τες Φιλιππίνες, πριν να παραμορφώθει τζιαι να τον γράψει τζιαι ο Μπαμπινιώτης. Λλλίον το ότι ο ένας γοννιός ήταν στα ξένα τζιαι ο άλλος εδουλευκε φουλτάιμ, λλίον εναν άτομο στο σπίτι με ειδικές ας τες πούμε ανάγκες, λλίον η στετέ η Πιτσίλλα που κατουδένα λόγον δεν έθελαν να αφήκει τα περβόλλια της τζιαι να ρτει στην πόλη να μας προσέχει, η μόνη λύση ήταν τούτη. Τζιαι το 84 λοιπόν ήρτεν η Μ.  Εγώ ημουν 5 χρόνων τζιαι θύμουμαι την μέρα καλά. Εμεινε αλόπως 6 χρόνια. Καταρχάς αναγκάστηκα να μάθω πολλά γλήορα αγγλικά. Εν αθθυμούμαι αμμέν ελάλουν το φφου όπως οι Πιλιπίνας πάντως σχετικά γλήορα έμαθα τζιαι κάμποσες κουβέντες στα τακάλοκ, στα φιλιππινέζικα. Ακόμα ξέρω παιδικά τραγουδάκια, λλίον σμόλ τοκ, να μετρω ως το δεκα τζιαι θκυοτρείς ξιτιμασιές... Η Μ. ήταν αλόπως 20 χρονών τότε. έξαπόλησεν την οικογένειαν της να ρτει να φκάλει λεφτα. Αναπολούσεν τα μέρη της, παρόλην την φτώσιαν τζιαι άμμαν επαίζαμεν λέγκο έκαμνεν μου το χωρκόν της, πας τον ποταμό. Ελάλεν μου ιστορίες για δέντρα μάγκο (μαγκιές;) τζιαι παπάγια (παπαγιές;) τζαιι φοινιτζιές που εκάμναν τεράστια ινδοκάρυδα που άμμαν εππέφταν πας την κκελλέν σου εμήνιστες σέκκος. Για πλυμμήρες τζιαι σεισμούς τζιαι οτι άμμαν έβρεσιεν επέρναν ουλλα τα έπιπλά στον πάνω όροφο γιατι εν εισιεν τσιάνς να μεν πλυμηρισει. Ήταν πολλά λάιβλι, εχαχχλανιζεν διαρκώς. Η στετέ μου ελάλεν οτι εν πελλούτσα.

Εκαθιέρωσεν το Fry-day ή όπως το ελάλεν ίδια «Pryday“ κάθε Παρασκευη τζιαι έκαμνεν μου αυκά τηανιτά με μπέικον. Εκαμνεν τζιαι έναν πολλά ωραίο pineapple chicken. Έμαθεν μας τζιαι το πανσίτ, το εθνικό τους φαι.

Λόγω της ηλικίας της έγινεν η τέταρτη κόρη της οικογένειας. Η Μεγαλομήτωρ ελάλεν της Κόρη, πουτ σαμ σοξ ον μάνα μου ιτς κόουλντ!. Ή εθύμωννεν της,κόρη Μ. γιου τίτεντ ιτ ένυ φρούτ τουντέι! Ιφ άη ντόντ πίλ ιτ νοουάν ήτς ιτ! Φάε κανέναν σύκο κόρη! Η Μ. Είσιεν αδυναμία στα φασόλια γιαχνί τζιαι γενικα στα Κυπριακά φαγιά. Στε χρόνο ντετέ έμαθεν να κάμνει που κουπέπια ώς μουσακα. Τζείνη με επήρεν πρωτην ημέρα στο δημοτικό. Οι γονιοι μου ελείπαν.

Εγραφεν μας η δασκάλα τα μαθήματα μες το τετράδιο τζιαι εγώ εν τα έκαμνα επείδη εν είσιεν κανένα να τα θκιεβάσει. Ωσπου να ρτει ο γονιός που την δουλειά εισιεν δείξει το ρολόιν το ΡΙΚ, τζιαι έπρεπε να ππέσσω. Μετά που αποκαλυφτηκεν το σκάνδαλο οτι το ποστμπαμπιλονουιν επήεννενεν αθκιέβαστον, είπεν ο παπάς μου της Μ. να μου θκιεβάζει. Γιές σερ. Οξύμωρον, αφου τζείνη εν έξερεν να θκιεβάζει Ελληνικά. Πε τζιαι να πεις τα-τα η ταναλια, το-το το τόπι, η Μ. έμαθεν τέλεια Ελληνικά, τζιαι να γράφει τζιαι να θκιεβάζει. Μιαν φοράν που εν έθελα να ντυθώ ή να λουθώ, εν αθθυμούμαι, εφκαλα της την γλώσσα μου τζιαι εκάρφωσεν με στο παπά μου, που μου έκαμεν κυρηγμα τζιαι έστειλε με με την ουρα στα σκέλια να της πω Αμ σόρη Μ. πλήζ φοργκιβ μή τζιαι να την αγκαλιάσω τζιαι να τη φιλήσω. Άμμαν εν είσιεν κανένα σπίτι έβαλλεν διαπάσον Μαντόνα τζιαι Μπόυ Τζόρτζ με την αρφήν μου που ήταν έφηβη τζιαι εχoρεύκαν. Ματά σε κάποια φάση άρκεψε να γκομενιάζει με κάτι Καναδούς Γιου Εν, ερωτευτηκε τζιαι στα 6 χρονια έφυεν μάζιν του, ή μάλλον ταπισών του, να πάει να μείνει Καναδά. Μετά που λλίον εγέννησεν τζόλας αλλα ο Kανάδος εν την παντρέυτηκεν. Κάτα τη Μεγαλομήτωρ „εγέλασεν της“, „είσιεν την έτσι“, „εκαταήσιεψεν την“ τζιαι άλλα πρωτοποριακά. Ακόμα στέλνει μας γραμματα τζιαι κάρτες στα Ελληνικα. Τζιαι δωρουθκια κάπου κάπου. Σε κάθε τραπέζιν η Μεγαλομήτωρ ακόμα κάμνει πανσίτ.

Γκέη.

Ακολούθησεν μια άλλη ονόματι Γκέη. Μόνο γκέη εν ήταν (δηλαδή εν ήταν χαρούμενη, τωρα αν ήταν γκευ εν ιξερω), ηταν πολλά μούτρον τζιαι μελαγχολικη τζιαι εν εθελεν να σχετίζεται πολλά πολλά μαζίν μας, εν έχω τζιαι πολλές αναμνήσεις. Η μακαρίτισσα η γιαγιά μου ελάλεν οτι εν πολλοπάητη.  Έφυεν γλήορα παίρνοντας μαζιν της το μισό σπίτι.

Η Τζ.

Μετά ακολούθησεν η Τζ., η αγαπημένη μου. Εφκαλα μαζιν της την εφηβεία. Ήταν εναν χρυσόν πλάσμαν ούλλον καλοσύνη. H έμαθε μου τα πρώτα Ισπανικά, καθότι η γλωσσα τους εσιει πολλά μέσα, αφού εκάμαν Ισπανική αποικία. Μάζιν εθορούσαμεν την Μπονάνζα τζιαι το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι κάθε απογευμα.  Εθορούσαμεν τζιαι κάτι δακρυβρεχτα φιλιπινέζικα έργα που εμιλουσαν μισα τακαλοκ τζιαι μισά αγγλικά.Τζέινα ομολογώ εθόρουν το μόνο για να της κάμω τη χάρη, μιλούμε για μεγάλες σάχλες. Έξερε τζιαι ποιός μου άρεσκεν στο σχολείο. Όταν στα 17 αρώστησα πολλά, τζιαι οι γονιοι ελέιπαν, εφρόντισεν με πολλή αγάπη.

 Όταν έγινεν ένας σεισμός, το 94 νομίζω, ήρτεν πανικόβλητη να με σώσει τζιαι ετράβαν με σαν έκαμνα μπάνιο τζιαι ετσιρίλλαν τρομοκρατημένη,  την ίδιαν ώραν που ο παπάς μου εφώναζεν ενθουσισμένος Σεισμος! Σεισμός! πάντες τζιαι έππεφτε μάννα εξ ουρανού. Στες Φιλιππίνες βέβαια σεισμός έννεν παίξε γέλασε,ειδικά άμμαν μηνισκεις σε παράγκα. Η γεριμη ενόμιζεν εννα ππέσουν ούλλα κάτω. 

Εκάλυφκεν με άμαν έκαμνα σκαπούλες για να πάω αμάντας τζιαι μετά Β52. Τζιαι γώ εκάλυφκα την να παέι μες τα μεσάνυχτα να έβρει ένα γκόμενο επίσης Φιλιππινέζο που εδούλευκε στο ΚFC. Εγώ έξερα τον καλά επειδή εδουλευκα τζιαμέ τα καλοτζιαίρκα τζιαι μπόρώ να πώ δεη χάντ μαι μπλέσιγκ. Μέτα που κάμποσα χρόνια, οταν εγω ήρτα στην Κρυοχώρα, επαντρεύτηκεν τον τζιαι ήβρεν τους ο φάδερ δουλεια σε ένα άλλο σπίτι, κάποιοθ χάι σιέστου, να δουλευκουν μαζι. Τζείνη το σπίτι, τζείνος τον κήπο.  Εν Κύπρον ακόμα, εκάμαν τζιαι έναν μωρούιν. Είδα την πριν θκυοτρία χρόνια στο Δρακουμέλ. Έκλαιεν που με είδεν, τζιαι γω εσυγκινήθηκα πολλα.

Άραγε τζιαι τα μώρα σήμερα έχουν παρόμοιες σχέσεις με τες κοπέλλες που τα ξένα; 

Εν αμφιβάλλω οτι τα μωρά πρέπει να μεγαλώνουν μόνο με τους γονιους τους, ή έστω με τες γιαγιάες τους αλλά εγώ ομολογλω οτι εν εκακοπέρασα. Λυπούμαι να ακούω κόσμον να τες αποκαλει μαυρούες τζιαι να τους συμπεριφέρεται άσσιημα. Για μέναν τούτες οι κορούες ήταν μέλη της οικογένειας μου...