22.9.10

Oι Φιλιππινέζες της ζωής μου...

... the pilipinas in my lipe

Μ.
‘Ηρτεν το 84, τότε που ο όρος Φιλιππινέζα εσήμενε απλά άτομο που τες Φιλιππίνες, πριν να παραμορφώθει τζιαι να τον γράψει τζιαι ο Μπαμπινιώτης. Λλλίον το ότι ο ένας γοννιός ήταν στα ξένα τζιαι ο άλλος εδουλευκε φουλτάιμ, λλίον εναν άτομο στο σπίτι με ειδικές ας τες πούμε ανάγκες, λλίον η στετέ η Πιτσίλλα που κατουδένα λόγον δεν έθελαν να αφήκει τα περβόλλια της τζιαι να ρτει στην πόλη να μας προσέχει, η μόνη λύση ήταν τούτη. Τζιαι το 84 λοιπόν ήρτεν η Μ.  Εγώ ημουν 5 χρόνων τζιαι θύμουμαι την μέρα καλά. Εμεινε αλόπως 6 χρόνια. Καταρχάς αναγκάστηκα να μάθω πολλά γλήορα αγγλικά. Εν αθθυμούμαι αμμέν ελάλουν το φφου όπως οι Πιλιπίνας πάντως σχετικά γλήορα έμαθα τζιαι κάμποσες κουβέντες στα τακάλοκ, στα φιλιππινέζικα. Ακόμα ξέρω παιδικά τραγουδάκια, λλίον σμόλ τοκ, να μετρω ως το δεκα τζιαι θκυοτρείς ξιτιμασιές... Η Μ. ήταν αλόπως 20 χρονών τότε. έξαπόλησεν την οικογένειαν της να ρτει να φκάλει λεφτα. Αναπολούσεν τα μέρη της, παρόλην την φτώσιαν τζιαι άμμαν επαίζαμεν λέγκο έκαμνεν μου το χωρκόν της, πας τον ποταμό. Ελάλεν μου ιστορίες για δέντρα μάγκο (μαγκιές;) τζιαι παπάγια (παπαγιές;) τζαιι φοινιτζιές που εκάμναν τεράστια ινδοκάρυδα που άμμαν εππέφταν πας την κκελλέν σου εμήνιστες σέκκος. Για πλυμμήρες τζιαι σεισμούς τζιαι οτι άμμαν έβρεσιεν επέρναν ουλλα τα έπιπλά στον πάνω όροφο γιατι εν εισιεν τσιάνς να μεν πλυμηρισει. Ήταν πολλά λάιβλι, εχαχχλανιζεν διαρκώς. Η στετέ μου ελάλεν οτι εν πελλούτσα.
Εκαθιέρωσεν το Fry-day ή όπως το ελάλεν ίδια «Pryday“ κάθε Παρασκευη τζιαι έκαμνεν μου αυκά τηανιτά με μπέικον. Εκαμνεν τζιαι έναν πολλά ωραίο pineapple chicken. Έμαθεν μας τζιαι το πανσίτ, το εθνικό τους φαι.
Λόγω της ηλικίας της έγινεν η τέταρτη κόρη της οικογένειας. Η Μεγαλομήτωρ ελάλεν της Κόρη, πουτ σαμ σοξ ον μάνα μου ιτς κόουλντ!. Ή εθύμωννεν της,κόρη Μ. γιου τίτεντ ιτ ένυ φρούτ τουντέι! Ιφ άη ντόντ πίλ ιτ νοουάν ήτς ιτ! Φάε κανέναν σύκο κόρη! Η Μ. Είσιεν αδυναμία στα φασόλια γιαχνί τζιαι γενικα στα Κυπριακά φαγιά. Στε χρόνο ντετέ έμαθεν να κάμνει που κουπέπια ώς μουσακα. Τζείνη με επήρεν πρωτην ημέρα στο δημοτικό. Οι γονιοι μου ελείπαν.
Εγραφεν μας η δασκάλα τα μαθήματα μες το τετράδιο τζιαι εγώ εν τα έκαμνα επείδη εν είσιεν κανένα να τα θκιεβάσει. Ωσπου να ρτει ο γονιός που την δουλειά εισιεν δείξει το ρολόιν το ΡΙΚ, τζιαι έπρεπε να ππέσσω. Μετά που αποκαλυφτηκεν το σκάνδαλο οτι το ποστμπαμπιλονουιν επήεννενεν αθκιέβαστον, είπεν ο παπάς μου της Μ. να μου θκιεβάζει. Γιές σερ. Οξύμωρον, αφου τζείνη εν έξερεν να θκιεβάζει Ελληνικά. Πε τζιαι να πεις τα-τα η ταναλια, το-το το τόπι, η Μ. έμαθεν τέλεια Ελληνικά, τζιαι να γράφει τζιαι να θκιεβάζει. Μιαν φοράν που εν έθελα να ντυθώ ή να λουθώ, εν αθθυμούμαι, εφκαλα της την γλώσσα μου τζιαι εκάρφωσεν με στο παπά μου, που μου έκαμεν κυρηγμα τζιαι έστειλε με με την ουρα στα σκέλια να της πω Αμ σόρη Μ. πλήζ φοργκιβ μή τζιαι να την αγκαλιάσω τζιαι να τη φιλήσω. Άμμαν εν είσιεν κανένα σπίτι έβαλλεν διαπάσον Μαντόνα τζιαι Μπόυ Τζόρτζ με την αρφήν μου που ήταν έφηβη τζιαι εχoρεύκαν. Ματά σε κάποια φάση άρκεψε να γκομενιάζει με κάτι Καναδούς Γιου Εν, ερωτευτηκε τζιαι στα 6 χρονια έφυεν μάζιν του, ή μάλλον ταπισών του, να πάει να μείνει Καναδά. Μετά που λλίον εγέννησεν τζόλας αλλα ο Kανάδος εν την παντρέυτηκεν. Κάτα τη Μεγαλομήτωρ „εγέλασεν της“, „είσιεν την έτσι“, „εκαταήσιεψεν την“ τζιαι άλλα πρωτοποριακά. Ακόμα στέλνει μας γραμματα τζιαι κάρτες στα Ελληνικα. Τζιαι δωρουθκια κάπου κάπου. Σε κάθε τραπέζιν η Μεγαλομήτωρ ακόμα κάμνει πανσίτ.

Γκέη.
Ακολούθησεν μια άλλη ονόματι Γκέη. Μόνο γκέη εν ήταν (δηλαδή εν ήταν χαρούμενη, τωρα αν ήταν γκευ εν ιξερω), ηταν πολλά μούτρον τζιαι μελαγχολικη τζιαι εν εθελεν να σχετίζεται πολλά πολλά μαζίν μας, εν έχω τζιαι πολλές αναμνήσεις. Η μακαρίτισσα η γιαγιά μου ελάλεν οτι εν πολλοπάητη.  Έφυεν γλήορα παίρνοντας μαζιν της το μισό σπίτι.

Η Τζ.
Μετά ακολούθησεν η Τζ., η αγαπημένη μου. Εφκαλα μαζιν της την εφηβεία. Ήταν εναν χρυσόν πλάσμαν ούλλον καλοσύνη. H έμαθε μου τα πρώτα Ισπανικά, καθότι η γλωσσα τους εσιει πολλά μέσα, αφού εκάμαν Ισπανική αποικία. Μάζιν εθορούσαμεν την Μπονάνζα τζιαι το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι κάθε απογευμα.  Εθορούσαμεν τζιαι κάτι δακρυβρεχτα φιλιπινέζικα έργα που εμιλουσαν μισα τακαλοκ τζιαι μισά αγγλικά.Τζέινα ομολογώ εθόρουν το μόνο για να της κάμω τη χάρη, μιλούμε για μεγάλες σάχλες. Έξερε τζιαι ποιός μου άρεσκεν στο σχολείο. Όταν στα 17 αρώστησα πολλά, τζιαι οι γονιοι ελέιπαν, εφρόντισεν με πολλή αγάπη.
 Όταν έγινεν ένας σεισμός, το 94 νομίζω, ήρτεν πανικόβλητη να με σώσει τζιαι ετράβαν με σαν έκαμνα μπάνιο τζιαι ετσιρίλλαν τρομοκρατημένη,  την ίδιαν ώραν που ο παπάς μου εφώναζεν ενθουσισμένος Σεισμος! Σεισμός! πάντες τζιαι έππεφτε μάννα εξ ουρανού. Στες Φιλιππίνες βέβαια σεισμός έννεν παίξε γέλασε,ειδικά άμμαν μηνισκεις σε παράγκα. Η γεριμη ενόμιζεν εννα ππέσουν ούλλα κάτω. 
Εκάλυφκεν με άμαν έκαμνα σκαπούλες για να πάω αμάντας τζιαι μετά Β52. Τζιαι γώ εκάλυφκα την να παέι μες τα μεσάνυχτα να έβρει ένα γκόμενο επίσης Φιλιππινέζο που εδούλευκε στο ΚFC. Εγώ έξερα τον καλά επειδή εδουλευκα τζιαμέ τα καλοτζιαίρκα τζιαι μπόρώ να πώ δεη χάντ μαι μπλέσιγκ. Μέτα που κάμποσα χρόνια, οταν εγω ήρτα στην Κρυοχώρα, επαντρεύτηκεν τον τζιαι ήβρεν τους ο φάδερ δουλεια σε ένα άλλο σπίτι, κάποιοθ χάι σιέστου, να δουλευκουν μαζι. Τζείνη το σπίτι, τζείνος τον κήπο.  Εν Κύπρον ακόμα, εκάμαν τζιαι έναν μωρούιν. Είδα την πριν θκυοτρία χρόνια στο Δρακουμέλ. Έκλαιεν που με είδεν, τζιαι γω εσυγκινήθηκα πολλα.

Άραγε τζιαι τα μώρα σήμερα έχουν παρόμοιες σχέσεις με τες κοπέλλες που τα ξένα; 
Εν αμφιβάλλω οτι τα μωρά πρέπει να μεγαλώνουν μόνο με τους γονιους τους, ή έστω με τες γιαγιάες τους αλλά εγώ ομολογλω οτι εν εκακοπέρασα. Λυπούμαι να ακούω κόσμον να τες αποκαλει μαυρούες τζιαι να τους συμπεριφέρεται άσσιημα. Για μέναν τούτες οι κορούες ήταν μέλη της οικογένειας μου...


17 comments:

  1. μα είσαι εσύ που ήρτες με τη μαυρού σχολείο;;!!

    :))

    ReplyDelete
  2. αχαχαχαχα, I counted on that from you boss:-)

    ReplyDelete
  3. Nice ποστάκιον. Άρεσε μου πολλά.
    Τζι εγώ έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις που μια κοπέλλα που είχαμε κάποτε...τζαι δεν ήβρα άλλον πλάσμα να μιλά με τόσον ενθουσιασμό για καμιάν.
    Εχάρηκα!

    ReplyDelete
  4. Υποθέτω είναι κοπέλες που δένονται με τα μωρά που προσέχουν. πρόσφατα σε κάτι γενέθλια ήταν ένα με τη Φιλιπινέζα. το αγκάλιαζε, του μιλούσε με απίστευτη αγάπη, του έβγαζε φωτογραφίες τη στιγμή που η μάνα του δεν έκαμε τον κόπο να σηκωστεί να του ρίξει μια ματιά.

    ReplyDelete
  5. Απόλαυσα το τούντο ποστ (παρόλο που με διέκοψαν 5 φορές ώσπου να το τελειώσω).
    Μακάρι ούλλοι να τες έβλεπαν έτσι τες φιλιππινεζούδες.

    ReplyDelete
  6. Εν εμεγάλωσα με φιλιππινέζα ή οικιακή βοηθό εν πάσει περιπτώσει οπόταν εν έζησα τούτα που έζησες. Για ένα διάστημα όμως τζαι λόγω του ότι οι γονιοί εδουλεύκαν, η γιαγιά η μια εν υπήρχε τζαι η άλλη ήταν πολλά μακριά, επρόσεχε με μια κυρία. Οικογενειακή φίλη. Την κυρία Μαρούλλα εφώναζα την γιαγιά τζαι ακόμα τζαι σήμερα νιώθω την σαν γιαγιά μου. Ο γιος της είshεν δισκοθήκη στη Λάρνακα τότε τζαι αθθυμούμαι μέχρι σήμερα που κάθε μεσημέρι έπαιρνεν με στη δισκοθήκη για να κάμει τες απαραίτητες καθαριότητες/προετοιμασίες για τη νύχτα. Εν θα ξηχάσω ποττέ μου το ποπ-κορν το οποίον ετοιμάζαν σε τεράστιες ποσότητες (θυμούμαι χαρακτηριστικά τάσπια ποτζίντα μαύρα γεμάτα ποπ-κορν).
    Εν τζεν λλίο πράμα για έναν μπόμπιραν 2 πιθαμές να κάθεται καθημερινά πας το μπαρ της δισκοθήκης τζαι να τρώει το ποπ-κορν του! :D

    ReplyDelete
  7. Ντίαρ ποστ μπάμπιλον,
    1. Έχω την εντύπωση ότι αποφοιτήσαμε την ίδια χρονιά και ίσως και από το ίδιο σχολείο. αλλά ας κρατήσουμε το μυστήριο.
    2. Ναι, το ρολόι του ΡΙΚ οριοθετιούσε πολλές συνήθειες.
    3. Σ΄ αγαπώ, είπα σου το; χαχα!! είσαι πολλά πελλή κόρη!

    ReplyDelete
  8. Invicte:
    en pou tote pou egines nyxtopoullin alopos:-)
    wntws prepei na eniwthes polla ppashas!
    Mana:
    nai, eshei polles pou ksapoloun dika tous mora gia na rtoun, tziai denontai me ta alla...
    Axaparh:
    nai, efkhken mou llion sentoni tounto post...
    Aurora:
    sovara? hmm ti me ekarfosen arage? na ginei apokalypsh twra! laleis? hahaha

    ReplyDelete
  9. Πολλά καλό ποστ!
    Τζιαι εν νομίζω σήμερα τα παραπάνω μωρά να έχουν τέθκοια σχέση με τις Φιλιππινέζες/οικιακές βοηθούς. Ο παπάς σου, όταν έκαμες λάθος, ανάγκασε σε να της απολογηθείς. Όταν όμως το μωρό θωρεί τους ίδιους τους γονείς του να κακομεταχειρίζονται τζιαι να μιλούν υποτιμητικά τζιαι άσχημα στην κοπέλα, φυσικά και το ίδιο θα υιοθετήσει αυτή τη στάση. Τζιαι δυστυχώς έτσι είναι οι παραπάνω. Ο ρατσισμός ζει και βασιλεύει στα σχολεία της Κύπρου.

    ReplyDelete
  10. Πολλά ωραίο ποστ, ποστμπάμπυλον... Μιας και δεν είχαμε ποτέ οικιακη βοηθό διερωτούμουν πώς γίνεται να μένει κάποιος σπίτι σου, αλλά να μην τον θεωρείς μέλος της οικογένειας (τουλάχιστον μετά από κάποιον καιρό. Πάντα είχα αυτή την απορία γιατί βλέπω πως τους συμπεριφέρονται, ειδικά τα αππωμένα κοπελλούθκια (με τις ευλογίες των γονιών τους φυσικά). Χαίρομαι που στην δική σας περίπτωση δεν ήταν έτσι. Οι περισσότεροι δεν σκέφτονται τί σημαίνει να αφήνεις την χώρα σου και την οικογένειά σου για να δουλέψεις, τζιαι να σε υποτιμούν τζιαι που πάνω. It's a shame...

    ReplyDelete
  11. excellent post. μα να παεις με την φιλιππινέζα σκολείον.....

    ReplyDelete
  12. Τέτοιες δηλώσεις με κάνουν πιο αισιόδοξη. Ευτυχώς σ'αυτό τον τόπο δεν είναι όλοι τόσο μαλάκες! Τον τελευταίο καιρό -ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!- κουράστηκα να ακούω ρατσιστικά σχόλια. Δε λέω ότι είναι υπεράνω όλων, αλλά το βρίσκω υπερβολικά ανιαρό και εύκολο να κρίνεις τη συμπεριφορά του άλλου με βάση την καταγωγή του ή το ρόλο του. Δε νομίζω να μπορούσα ποτέ να είχα "τρίτο" άτομο στο σπίτι μου (τη μάνα μου, τον πατέρα μου, μια οικιακή βοηθό... the same!), αλλά αν ποτέ έπρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να τους αντιμερωπίζω ως αντικείμενο, μπιμπελό ή ξέρω 'γω τι! Αδιανόητο! Μα πόσο αμόρφωτος, απολίτιστος, αμπάλατος μπορεί να είναι κάποιος;;;

    ReplyDelete
  13. Μπράβο ρε ποστ μου. Και για το ποστ, και για τη νοοτροπία. Οι παραπάνω, όπως λαλείς και εσύ, συμπεριφέρουνται τους σαν "μαυρούες". Άκουσα πολλά άσιημες ιστορίες. Both ways. Αλλά το ποστ σου κάμνει με αισιόδοξο. Υπάρχουν ελπίδες οι οικιακές βοηθοί να μεν γίνουν σκλάβες.

    ReplyDelete
  14. Επίσης ήθελα να πω αυτό που είπε η Eolica.

    ReplyDelete
  15. Σεβασμός ρε , όλοι μας άνθρωποι είμαστε.
    Και ναι, και σχέσεις δημιουργούνται καλές, άριστες πολλές φορές και που αντέχουν στο χρόνο.
    Ξέρω άτομα Κύπριους που πήγαν Φιλιππίνες να παντρέψουν την οικιακή βοηθό τους, αλλά ξέρω τζαι γάαρους που την έχουν σαν το σκύλο. Έτσι είμαστε , μια χώρα του ύψους και του βάθους.
    Εν πολλά μεγάλο θέμα, αλλά postbabylon εχάρηκα με όσα περιέγραψες. Εν πολλά καλή η "μαρτυρία" σου για να αίρονται κάποιες προκαταλήψεις

    ReplyDelete
  16. Γεια σου ρε Ποστ. Εχάρηκα πολλά με την ιστορία σου. Ασχετα με το πόθεν εν ο άλλος, πρώτα από όλα εν άνθρωπος.
    Μακάρι να εσκέφτουνταν οι παραπάνω σαν εσένα τζιαι την οικογένεια σου

    ReplyDelete
  17. άρεσε μου και μένα πολλά. όχι τόσο για τα αντιρατσιστικά μηνύματα παρόλο που είναι ευπρόσδεκτα αλλά για τη ματιά που μας άφησες να ρίξουμε στα παιδικά σου χρόνια

    με έκανες και καταλαβαίννω λίγο καλύτερα τα μωρά που μεγαλώνουν με φιλιππινέζες

    ReplyDelete

Βάλε τη μουστάρδα σου!