O Πάτερ Σπονσόριος ΙΙ

Nτήαρ ανάγνωστερ, Χριστός Ανέστη. 

Αθθυμάσαι τον Πάτερ Σπονσόριο; Γιες χίμ.

Ε, έχω σου τες καινούργιες του "περιπέτγιες".

Φτάννουμεν που λαλείς στην εκκλησιάν, η ώρα δέκα ώρα Κρυοχώρας. Γοράζουμεν τα τζιερκά μας: Δωρεά κερί μικρό: 1 ευρώ, Δωρεά κερί μεγάλο 2.50 ευρώ. Εμφασάιζ ον δωρεά.

Μπαίνουμεν στην εκκλησία, στηννούμαστεν. Νόηματικο χαμόγελο στη γιαγιά του Σιαολίν «ήρταμεν γιαγιά, εν είσαι μόνη σου».

Ξεκίνα το Όν πάιδες ευλογείτε, εγώ ψάλλω, βλέπεις ως τα τα 15 μου επήεννα κάθε Κυριακή τζιαι γιορτήν εκκλησίαν τζιαι ανακαλύπτω μετά που τοσα χρόνια οτι οι παραπάνω ψαλμωδίες εν σέιβτ στο σκληρό δισκό.

Πρώτη εντύπωση: Όπας! Ποιός εν τούτος ο καλοφωνάρης ο ψάλτης; Εν τζινούρκος; Η φώνη του σαν του Μάλαμα... Ιερειιιιις ανυμνήτεεεεεεε τζιαι μόλις επήεννα να μπώ στο μούντ της ανάστασης με τες ψαλμωδίες του Μάλαμα, κάμνει φαντασμαγορίκην είσοδον ο Σποσνσόριος τζιαι νέφκει στα φωνητικά του «Ουσσούτε να μιλήσω».

Κρατά 4 ανθοδέσμες. Οπα λαλώ, Επιτάφιος ριλόουντετ ορ γούοτ;. 
Τζιαι ξεκινά την ομιλίαν του.

Αγαπημένοι πιστοί, οι σύλλογοι μας.... ο Κρητικός σύλλογος και ο σύλλογος Δράμας .... ο Ελληνισμός.... η ταυτοτητά μας... η ξενιτιά... μπλαμπλά...

Ως δαμέ καλά.

Τη Δευτέρα του Πασχα θα έχουμε Πασχαλινή γιορτή και θα ψήσουμε αρνάκια, κατσικάκια, θα γλεντήσουμε...

Μανία ρε κουμπάρε με τα αρνάκια κάθε χρόνο! Αήστον να αναστηθεί τζιαι μετά ψήνεις τα!

Να ευχαριστήσουμε τους ευεργέται μας (επρόξεσες την καθαρεύουσαν) που και φέτος στήριξαν την ενορία μας απο το υστέρημα «τωνε» αλλά και όλους εσάς που με «τσι» συνδρόμες σας (στην είσοδο της εκκλησίας μπορέις να γεμώσεις φόρμαν για να τραβούν το υστέρημαν κατευθείαν που τον λοαρκασμόν σου) μας βοηθάτε και αποκτήσαμε και το δικό μας πολυέλαιο! (άτσς, έτον τζιαι τον πολυέλαιο!).

Τα εστιατόργια Ζορμπάς ... Καβάλα... Απόλλων...  το ταξιδγιωτικό γραφέιο Ελλάς ...

Εν τω μεταξύ κυκλοφορούν 3 καντηλαναφτές με τους δισκούς τζιαι στέκουνται μπροστά που τον κάθε ένα ώσπου να εμφανιστέι το υστέρημαν.

Και σήμερα θέλω να τιμήσουμε και τους επιστήμοναί μας (το άλφα γιώτα επρόσεξες το ντήαρ ανάγνωστερ) τη Γκατερίνα την Ελληνοπούλου, τη μπαθολόγο, τη Βάλια τη Χατζηέλληνα, οδοντίατρο, τον Αντρέα τον Ελληνίδη οδοντίατρο, την Λουκία την Ελληνιάδη τη φαρμακοπγοιό και τις ΦΑΜΙΓΙΕΣ τους!

Τζιαι ξεκίνα τζιαι φωνάζει τους έναν έναν ξανά τζιαι διά τους που μιαν ανθοδέσμη, ο κόσμος πισκαλά.

Και να μη ξεχάσουμε και ενα παιδί της ενορίας μας, το Σταύρο. Σταύρο παιδί μου, είχες μια περιπέτγεια, αλλά εμείς δε σε ξεχνάμε, και ελπίζουμε ο πανάγαθος Θεός να σου δωσεί τη υγειά σου, και σε σένα και στη ΦΑΜΙΓΙΑ σου και να πας στην Κρήτη την όμορφη που τόσο αγαπάς, γιατι τόσα χρόνια με τη μουσική σου μας έκανες να ξεχνάμε τα ντέρτγια μας.

τα ντέρτγια, αχ τα ντέρτγια, πάτερ, αν έσιεις εσύ ντέρτγια που είσαι τζιαι πνευματικός, εμείς που να πάμεν να πούμεν τα δικά μας;

Τζιαι κάθεται τζιαι βαστά την ανθοδέσμη μπροστά που το ιερό τζιαι καρτερά τον Σταύρον να σηκωστει να πάει, αλλά η «περιπέτγια» του Σταυρου του λυράρη ήταν ενα ατύχημαν που τον εκαθήλωσεν σε ανπηρικόν, τζιαι ενι μπορέι να σηκωστέι.

Να σημειώσω δαμέ οτι εν είμαι σίουρη αν ο Σπονσόριος εφιλοδοξούσεν έναν "Άρων την ανθοδέσμην σου και περιπάτει -effect" ή αν απλώς εν το έκοψεν ο νους του ότι ο γέριμος ο Σταυρός εκωλύετουν να σηκωστεί.

Μετα που κανέναν λεπτόν, που εγάισεν ο Σπονσόριος τζιαι που εξεκίνησεν έναν ψουψουρισμαν στην εκκλησίαν τζιαι εθώρες τον κόσμον να λαλέι, άχ η δόλια η μάνα του, αχ τι να κάνω, κρίμα το παιδί, κι'έχει κι'ενα αγοράκι, αχ τον δόλιο, επήεν να του την δώκει.

Ντοοοοοοοοοινγκκκκ

Και ερώτω αγαπηταί μου αναγνώσται, ποιόν ήρταμεν να τιμήσουμεν σήμερα έιπαμεν; Ούλλα ωράια τζιαι καλά, αλλά πε μας τζιαι κάτι για την ημέραν! Πέ μας τζιαι κάτι για τον Ιησού, για τα πάθη, την Ανάστασην, την Αγάπην πηλέ μου.

Τιμάς τους μιαν κάποιαν Κυριακήν τους ευεργέται, ever heard of Jesus, today is His day, remember?

Τζιαμέ εφκαλεν με που το μούντ της ανάστασης για τα καλά.

Σπονσόριε, you give love a bad name dude!

Ετο, εν κάτι τέθκια που κάμνεις τζιαι καταντάς ποστματήριαλ.

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου. Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας.