ζάβαλλι ο καμός μου

Ντήαρ ανάγνωστερ, ο μετάφραστερ της προτίμησης σου επιστρέφει με ακόμα έναν αριστούργημαν μετάφρασης! Πρίν να θκιεβάσεις την μετάφρασην δε τούντο βίτεουιν με την πανέμορφην Λόλα Φλόρες τζιαι φάνταστου τι μπορεί να λαλεί.

Αν είχα εγιώνι δύναμην, είς το στερέωμαν του κόσμου

πόψε που ή νύχτα εν μάυρη πίσσα,

θα έπιαννα έναν τσιακκούιν φεγγαρένον

να κόψω τα σίερα του τζιελλιού σου

αν ήμουν εγιώνι ή ρήαινα του φωτός τζιαι της ημέρας
τ'ανέμου τζιαι της θάλασσας

θα εδίννα τα σιέρκα τα δικά μου για για να σε ξαπολήσουν

Ζάβαλλι, ο καμός μου, ο κάμος της καρκιάς μου,

ο καμός πον μες το γαίμαν μου τζιαι τρέσιει σαν τον σύφφουναν

εν σαν το νεφικόν του σκότους τζιαι της φωθκιάς

εν σαν το πουλάριν το ξαπολυμένον πον ίξέρει που πατά

εν ενας ξερότοπος με χώματσιαν τούτος ο καμός

εν το γλυτζιν μου κάστιον ο καμός μου.

Ζάβαλλι ο καμός μου, ο καμός μου, ο καμός μου

Εν θέλω με φκίορα, με ππαράν με πράβο

μόνο να με αήκουν να κλάψω το τέρτιν σου

τζιαι να είμαι μιτά σου αγάπη της ψυσιής μου,

να πίνω το κλάμαν της μοναξιάς σου

πονώ τα μμάθκια μου, χώρώ μα εν σε αμπλέπω

έφαν με το μαράζιν τζιαι ο καμός πο’ έγινα εγίωνι ο φταίχτης της κακαουσκιας σου

Eν μπορείς να πεις ανάγνωστερ, πολλύς καμός! Λαλέις να το αφλερωσει η ΈΡση στον καλόν της; ή η καλή του Αλκαπόνε, του Κοτσούθκια πιλέ μου;