Στη συναυλίαν του Κόκου

Επήαμεν που λαλείς ντήαρ ανάγνωστερ στην συναυλία του George Michael... όι πως επολλοέθελα να πάω, αλλά το εσεμες «na paroume k gia sas eisitiria gia george michael?“ ήρτεν σαν είμασταν διακοπές, νύχτα ήτανε, κάτι μοχίτος παραπάνω ήπιαμεν τζιαι μες την ευφορία των διακοπών είπαμεν "nai!".

Η συναυλία άρκεψεν με κάτι κομμάθκια αλά 30ς σουίνγκ τζιαι ξέρω γω, αλλά ώσπου επροχώραν εθθύμιζεν μου μάλλον κάτι σε βαριεστημένον πιανίστα λόμπι 4στερου ξενοδοχείου στην Λεμεσό. 

Αποφάσισα να παώ να γορασω πίτσα.

Ερήμην εκαρτέρουν να ακούσω κανέναν τραγουδούιν του που μου αρέσκει, κανένα faith ξέρω γω αλλα τίποτε. Κάτι άσχετα τζοιμισμένα κομμάθκια που σίουρα εν καλά να τα ακούεις άμαν περιμένεις κάποιον βαρετό μήτινγκ σε ξενοδοχείο, αλλά που εν θα έφκαιννα τζιαι που τον δρόμον μου για να τα ακούσω. 

Μετά είσιεν διάλειμμαν. Μετά πάλε τα τραγούδια λομπι/ανσανσέρ ξενοδοχείου. 
Αποφάσισα να φάω μιαν πατάτες τηανιτές κέτσιαπ μαγιονέζαν. 
Ο Σιαολίν που εβαρκέτουν επίσης έκαμνεν πελλάρες τζιαι μετά που κάθε τραγούδιν ελάλεν πράματα που μεταφρασμένα θα ήταν «Πραβο!» «λεβέντης» "άρεσεν σου ρα;" τζιαι «Οοπας!» με αποτέλεσμαν να γελουν οι πίσω τζιαι οι μπροστά μας. Μια μεσήλικη αγριοθώρεν τον βέβαια, τζιαι στην 10^η φοράν «πράβο α!» άλλαξεν θέσην. 
Μόλις ετέλιωσα τες πατάτες μου τζιαι άρκεψεν εναν αμυδρά γνωστόν μου κομμάτιν. Που εν τέλει εν ήταν δικόν του, ήταν, σαρπράιζ σαρπράιζ της Ρεχχάνας, αλλά ομολογώ ήταν το χάιλαιτ της νύχτας:

Μετά πάλε αρκέψαν τα τζοιμησμένα.
Αποφάσισα να πάω για τσιγάρο. 
Μετά εστράφηκα τζιαι ο Μάικολ έφυεν για να ξανάρτει να κάμει το κλασσικόν «ητά! εν έφυα εν τέλει» τζιαι να πεί επιτέλους εναν τραγούδιν του που έξερα: το freedom. Έκαμεν αλλόναν ητά αλλά για να πεί πάλε εναν τζοιμησμένον του στύλ, «άτε μάνα μου πηέννετε έσσω σας». Ντάξει ρε παιδίν μου, εν επερίμενα να πεί το γουέικ μια απ μπιφορ γιου γκογκο αλλά κάτι γνωστον, να τραουδήσουμεν τζιαι λλίον...

Σε γενικές γραμμές:

-         έσιει όμως πολλά καλή φωνή, καμπάνα

-         γιου καν ραν μπατ γιου καντ χάιντ Κόκο, είσαι Κυπραίοφατσας!

-         η συμφωνική ορχήστρα που τον εσυνόδευκεν ήταν πάλε πολλά καλή

-         η πίτσα που υποσχετουν οτι ενναν καυτερή εν είσιεν υπόθεσην, άσε που είσιεν μόνο μιαν φεττούαν σαλάμιν πάνω.

-         Το τραγούδιν που σου έβαλα τζιαι το φρήντομ που είπεν στο τέλος ήταν τα χάιλαιτς

-         Οι πατάτες εν ήταν πολλά καλές, εβρωμούσαν λάθκια, αλλά τουλάχιστον ήταν τραγανιστούες.

-         Έγινεν το άπιστευτον: εφόρουν άσπρον, έφαα πατάτες με κέτσιαπ τζιαι εν τα έσταξα: είμαι πλέον ενήλικας!