Reconstructing Puberty

Έσιει θκυόμιση εφτομάες που τζοιμούμαι στο εφηβικόν μου δωμάτιον. Εφυα 17 χρονών τζιαι το δωμάτιον μου εν όπως ήταν. Στη βιβλιοθήκη έχω πολλά που τα βιβλία του σχολείου, κατακρεουργημένα με καλακατσουννιές του στύλ Π+(X)=LFE τζιαι συζητήσεις με την διπλάνην μου του στύλ «τι έσιεις;» «τίποτε, βαρκούμαι» το βαρκουμαι κοσμεί πολλές σελίδες πάντως. Νομίζω η βαριεστημάρα εν το σήμαν κατατεθέν της εφηβείας. Μια περίοδος των 45 λεπτών ήταν αιωνιότητα. Στο βιβλιο της κοινωνιολογίας έβαλα λεζάνταν πουπάνω που την εικόνα του Μάρξ να λαλει (προς τον Ενγκέλς) «χώρεις με ίνταλοις σε αμπλέπω;» ο Ενγκελς απαντά «έχω σε στο δείν μου α!». Εχτός που τα σχολικά, έσιει τζιαι κασέττες national geographic, σε βίτεο φυσικά τζιαι βιβλία που παιδικά όπως τους 5 φίλους ως κλασικά εφηβικά έργα, λέγε με Κουέλλον τζιαι τα κλάσικά αναγνώσματα του σχολείου όπως την Παναγιά την γοργόνα (ξυπνάτε με ποννα τελιώσουν η περιγραφές της ρότσας) τζιαι την Φόνισσα (άππαναϊα μου την καρτάναν!). Επροστεθήκαν μερικά παιδικά βιβλία των αρφότεχνων μου τζιαι μερικοί τόνοι είδων προικώς στο αρμάριν (λέγε με τραπεζομαντηλλιά με θήμ πασχαλινό, χριστουγεννιάτικο τζιαι μπαρμίτσβας) που η Μεγαλομήτωρ συνάει στα πλαίσια του φεστιβάλ «έχω 3 κόρες να παντρέψω», αλλά κατα τα άλλα τίποτε εν άλλαξεν.

Έτσι φαντάζεσαι ντήαρ ανάγνωστερ ότι ζω στην εφηβείαν μου. Τζιαι καθε θκυοτρείς μέρες σκαλίζω τα τζιαι αναπολώ τα χρόνια τα μαθητικά, τους (ανεκπλήρωτους πάντοτε) έρωτες με τον Χ τζιαι τον Ψ τζιαι Υ τζιαι πάω πίσω in retrospective να ψυχαναλύσω την ψηλή πιθκιαβλοζάμπισσαν με το πρόβλημα συντονισμού που έμελλεν να γίνει το πιο φωτείνο κεράκι στην τούρτα του γραφείου ανέργιας της Κρυοχώρας. Φυσικά τζιαι βοηθά με η Μεγαλομήτωρ να ξαναβίωσω την εφηβείαν μου τζιεκκάρωντας ανελλιπως την ποσότηταν του φαγιού που έφαα (πεινάς!) τζιαι το πάχος την ζακέτας που εφόρησα (κρυώννεις!).

Το περασμένο Σαββατοκυριάκο επήα στην κουρασμένη τραβέστα της πολεοδομίας που έθελεν να γίνει η πρώτη χορεύτρια στο Μουλάν Ρουζ αλλά έχασεν την μάππαν, με τες πολλές πλαστικές, επαραμορφώθηκεν τζιαι εκατάντισεν μια απλή αρτίστα στον Καμμούγιερον. 

 Επήα που λαλείς Πρωτάραν τζιαι Αγιάνναπαν μετά που τουλάχιστον 10 χρόνια τζιαι έφριξα με την παρακμή. (Κρίμας τα κάλλη της, στα νιάτα της ήταν κούκλα, ζάβαλλι μου, εφάν την οι πλαστικές τζιαι τα ναρκωτικά).

Έπιαν με που λαλείς μια διάρρεια με συγχωρεις, (ευκοιλιότη που ελάλεν ο μακαρίτης που παππούς μου) τζιαι έγιναν έναν με την τουάλετταν. Όταν το είπα της Μεγαλομήτωρ στο τηλέφωνον, έγινεν έξαλλη! Η αντίδραση της ήταν «ΑΠΠΑΝΑΪΑ ΜΟΥ! ΤΖΙΑΙ ΈΓΩ ΈΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΜΩ ΜΠΑΑΑΜΙΕΣ!! ΤΏΡΑ ΠΟΤΕ ΕΝΝΑ ΣΟΥ ΤΕΣ ΚΑΜΩ;;;;;». 

Την επόμενην μέραν έπιασεν με η νούννα μου πανικόβλητη «ΕΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΜΩ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΜΑ ΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΕΙΣ;».

Μάνα μου ρε εσκέφτηκα, η προτεραίοτητα τους εν η υγεία μου.

Επίσης έφτασα σε εναν πολλά σοφό συμπέρασμαν που αξίζει νόμπελ ψυχολογίας, κοικωνιολογίας τζιαι γενετικής! Είσαι έτοιμη ντήαρεστ αναγνώστρια (ναι απευθύνουμαι παραπάνω στες κοπέλλες) να ακούσεις το σόφοττερόττερον πράμαν του κόσμου;

Δέαρ γιου γκό:

Αχέμ αχέμ κκούχχου κκούχχου...

.

.

.

.

.

Η κλιμακτήριος, εν η εκδίκηση της μάνας σου για την εφηβείαν.

Δέαρ γιου χάβιτ.

Έφυεν η κκελλέ σου εννε; 
Η τασιηνόπιττα εν μια απλούστατη, να μεν σου πω τζιαι σχεδόν ανυπόθετη ανακάλυψη μπροστα σε τούντην καινοτομίαν του γνώθεις μήτωρ. Φυσικά, η δική μου η Μεγαλομήτωρ έσιει τζιαι 10 χρόνια που επέρασεν την κλιμακτήριο άλλα με τουτην ούλλην την ψυχανάλυση in retrospective τώρα το εσκέφτηκα.

Το άλλον που εκατάλαβα εν ότι είμαι ο καθρέφτης μερικών ατόμων. Ίνταλοις γίνεται; Να σου πω την άλλην φοράν γιατί τωρά ενυσταξα.

P.S: ΄το παρατονίζειν δεν είναι αμάρτημα!