13.12.09

Απππάρα, μάνα μου!

Που ήμουν 6 χρονών έγραψεν με η μεγαλομήτωρ μου σ’ένα γυμναστήριο, για να κάμνω ολυμπιακή γυμναστική. Άντεξα τζιαμαί 7 χρόνια, μετά εμπήκα στην εφηβεία, εψευτοέκαμα βυζούθκια τζιαι εν έθελα άλλον να φορώ κορμάκιν, γι’αυτόν εν έθελα να πηαίννω. Επήρεν μου κάτι μήνες να τα καταφέρω να σταματήσω αλλά μετά που μιαν περίοδον που επαιζα την αδιάθετην κάθε εφτομάν για να μεν παω, εκατάφερα να πείσω τη μεγαλομήτωρ να με αφήκει να τα παρετήσω.


«Νους υγιής εν σώματι υγειές αγάπη μου», Ή τζιαι: «Η γυμναστική εν υγεία, πόννα μεγαλώσεις έννα με ευχαριστάς πόννα ‘σαι παστούα με ωραίο σώμα! Ως τότε ήμουν ένα μωρόν κανονικό στο ύψος. Λλίον μίντζισσα, αλλά κατά τ’ άλλα κανονική. Μετά που επαρέτησα, έγινεν ο χαττάς... ήταν η τιμωρία μου, έτσι ενόμιζα, επειδή επαρέτησα τη γυμναστική. Μέσα σε ένα καλοτζιαίριν εψήλωσα 15 πόντους. Επία πίσω στο σχολείο, 3η γυμνασίου τότε τζιαι η καθηγητές εν το επίστευκαν. «Μάνα μου μα τραβούν σε;».

Τhat was the end of life as I knew it. Επήαιννα τζ’έν επήαιννα. Εν έλεγχα το κορμίν μου, εστραμπούλουν τους αστραγάλους μου συνέχειαν, τζιαι άρκεψα να είμαι που τα πιο ψηλά μωρά.

Τζιαι ήρτεν ο τζιαιρός της παρέλασης... Ώντας λοιπόν που τες πιο ψηλές, έθελεν η γυμνάστρια να με βάλει στη παρέλαση, τζιαι μάλιστα είσιεν τζιαι το όραμαν να με βάλει διμοιρίτην στες κορούες. Πιττίν ταμάμ. Η δική σου εν εμπορούσεν να συγχρονίσει με σιέρκα, με πόθκια. Ήταν φυσικά αδύνατον, no can do. Έγινα ρεζίλι, έθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, σε τζείνη την τρυφερήν ηλικία που αντρέπεσαι για ούλλα...

Αλλάν εν έμεινεν ως τζιαμαί... Εσυνέχισα να ψηλώνω παντές τζιαι εδιούσαν μου ορμόνες τζιαι ως τη 2α λυκείου ήμουν 1.78 τζιαι η ψηλή του σχολείου. HORROR!! Στο διάλειμμαν έτρωα το σάντουιτς μου σιυφτή για να μεν ιξεχωρίζω που τε φίλες μου... Στα γκομενικά επεριορίζουμου σε θκιο τρεις της ομάδας του μπασκετ τζιαι του βόλλεϋ τζιαι άρκεψα να μεν χάννω ματς του μπάσκετ του αποελ. Πκιον ήμουν η «ψηλή» τζιαι ήταν να μείνω τζείνη για πάντα. Ευτυχώς σιγά σιγά άρκεψα να συντονίζω νάκκον το σώμαν μου, εσφίξαν τζιαι οι αρθρώσεις τζιαι επαρέτησα να στραμπουλώ τους αστραγάλους μου κάθε τρεις τζιαι λλίον (μπερδεway εν πρησμένοι ακόμα). Εμπήκα τζιαι στη παρέλασην του λυκείου. Διμοιρίτης, εννοείται.

Ως το σωτήριον έτος του 1997 ήμουν 1.80. Όποιος έρκετουν να μου μιλήσει επεριορίζετουν στες εξής ατάκες

1. Μα πόσον ύψος είσαιαιαιαιαιαι;
2. Παίζεις μπάσκετ;
3. Παίζεις βόλλεϋ;
4. Ίντα τζιαιρόν έσιει τζειπάνω;
5. Ινναμπου σε ταΐζουν;
Νομίζω εγώ εξεκίνησα την μόδαν με τα παντελόνια 7\8 στην Κύπρο. Εκαρτέρουν την αρφήν μου να’ρτει που την Κρυοχώρα να μου φέρει κανένα παντελόνι μακρύ.

Το Κοκούιν, ο λαχειοπώλης της Λήδρας,που εν στημένος μπροστά που το μαχαζίν τους πούρους, ναι τζείνος ο μίντζης,1.45, ο ξιδόντης ο μασσός που ταττεύκει, γνωστή προσωπικότης της Λευκωσίας, μιαν ημέραν που επέρνουν που μπροστά του είπε μου την εξής ατάκα:
Ρα Πθηληηηηηηηηη!!!! Εγ***μιθα τζιαι πιο πθηλή θουουουουου!!!!!

Τζείνη η ατάκα εχαράκωσεν με. Εσταμάτησα να περνώ που το άγαλμαν γιατί εφωνάζαν μου οι ταξιτζίες «Απππάρα, μάνα μου», «Σσιο αππάρα μου», «Ρα καγκααρααααα!», «Μάσιαλλα σου!» «Εν ιζαλίζεσαι τζει πάνω», τζιαι εχλιμίντριζαν. Ο Πιριπίτσης μια φοράν είπεν μου: «Εν έσιεις ανάγκην σιόνα μου, έλα σου κάμω ένα σάντουιτς ούλο μαγιονέζαν». Μάλλον τούτον εν είσιεν να κάμει με το ύψος, αλλά τζιαι τούτον εχαράκωσεν με.

Ετέλιωσα το σχολείον τζιαι ήρτα στη Κρυοχώραν για σπουδές. Ώχχω μάνα μου! Παντελόνια μακριά, ατέλειωτα! Παπούτσια σάιζ 41 τζιαι ούλλοι κάγκαροι. Ήταν να μεν γυρίσει ο τροχός. Eυτυχώς εσταμάτησα τζιαι να ψηλώνω. Αλλά έμεινα στην Κρυοχώρα για να ‘μai πάντα μέσα!

15 comments:

  1. Χαχαχαχαχα ε όι καλό ξαδέρφιν, εππέσαμε σε ψηλή οικογένεια τι να κάμουμεν; Με γειαν το ελληνικό πληκτρολόγιο!

    ReplyDelete
  2. απόλαυσα το post σου αν και ανήκω στο αντίθετο στρατόπεδο, των κοντών. μεν νομίζεις τζαι εμείς βάσανα έχουμε αλλά τουλάχιστον εγλύτωσα που τον εφιάλτη της παρέλασης. πάντως η κολλήτη μου στο σχολείο είχε πρόβλημα που έκαμνε παρέα μαζί μου, επειδή δεν μπορούσα εγώ να ψηλώσω, έσκυβε για να με φτάσει και της δημιουργήθηκε πρόβλημα στην πλάτη.

    ReplyDelete
  3. Mα κύριε ελέησον ελαλούσα σου έτσι πράματα; Εν τέλλια βόρτοι.
    Εξεπέρασες τα όμως τούτα τα πρά,ατα γι'αυτό και τα γράφεις κιόλας .
    Μπράβο σου .

    ReplyDelete
  4. den stamataei na me ekplissei poso complexikos einai wres wres o kosmos...

    ReplyDelete
  5. ένιωσα άσχημα για εκείνη την κοπέλα που μεγάλωνε. πάντως ήβρες τον τόπον σου τελικά; υψομετρικά μιλώντας

    ReplyDelete
  6. Είσαι άπαιχτη...ψηλοκρεμανταλού!!!!

    ReplyDelete
  7. Να σου πω, άμα είσαι σπίτι σου, ή σε καμιάς φιλενάδας το σπίτι (ή σε καμιάς μάμμας καμιάς φιλενάδας) ξέρω 'γώ, εν σε βάλλουν να τους κατεβάσεις την brown sugar ή το οι-καθημερινό πιάτο που το ψηλό ερμαρούι, να αλλάξεις καμιά λάμπα, ή να βάλεις το άστρο πάς στο δέντρο?? (τραβά τα ο "σύζυγος") :))

    ReplyDelete
  8. Pe ta kiria olsen mou, pe ta... etsi einai opos ta les.. Oi psiloi einai oi sklavoi ton konton :)))

    ReplyDelete
  9. Ta agrelia exehases ta!!
    Da Sista!

    ReplyDelete
  10. eolica: Thx cous, na doume ospou enna anteksw me ellhnika (eksixas atziai thn orthografia mou oti tipote allo!)
    Mana, I feel you, ennoeitai oti mia pou tes kollites mou en 155

    Stalamatia, Prixti, ka Ritsa:
    Nai, re eperasen mou, zw se xwran psilwn twra
    :-) Dystyxws takkounia en mporw na forisw gia logous eunohtous, alla I can live without them

    Kiria Olsen, ksereis ta kala esy:-)

    Nassos: Nai, an hmoun sthn Ellada auto tha akouga:-)

    DaSista:
    euxaristw gia thn ypenthimish.

    Nai, en alhthkia. Eperipaizan me tziai agrelli sto sxoleio! Ekollhsen mou to enas pashis... ate eipa to tziai eksalafrwsa:-D

    ReplyDelete
  11. Εν ωραίος μεζές τα αγρέλλια!! Τζαι η αγρελλόσουπα εν που τες πιο ωραίες σούπες που έφαα :))

    Μεγάλο shock πάντως, ειδικά οι ταξιτζήες!
    Όπως το είπε η Σταλαματιά, βόρτοι!!

    ReplyDelete
  12. εεεεχεχεχεχεχεχεχεχε. έλα πέππο μου εναν πράμα.... btw, εσταμάτησες στο 1.80 αν εκατάλαβα καλα;;;

    ReplyDelete
  13. Lenh tziai menan areskoun mou polla ta agrellia:-) me t'auka eidika!

    Ktino, nai re, eutyxws emeina ws tziamai:-)

    ReplyDelete
  14. Τώρα διάβασα το ποστ (παραπομπή από Διάσπορο). Πάντως δεν είναι τόσο ασυνήθιστο πλέον το ύψος στις κοπέλες. Να καταλάβεις, είμαι ύψος 1.70 και νιώθω... κοντή στο σόι του συζύγου, που όλες οι κοπέλες είναι πάνω από 1.75 (η πιο ψηλή είναι 1.85) και φορούν με μεγάλη περηφάνια τα τακούνια τους. Καλέ, είναι θεές οι κορούδες! Τυχερή να αισθάνεσαι που βλέπεις τον κόσμο από κει πάνω!!!!

    ReplyDelete
  15. Αξεχαστες κραιπαλες τζιε για θεραπεια χανγκοβερ τα σαντουιτς του Πιριπιτση… αααχ που τζιεροι. Πρεπει να εισαι πανω στα 45 τωρα; Ποια εισαι; Εισαι ακομα 1.80; Εγω εκοντηνα λλιο :)

    ReplyDelete

Βάλε τη μουστάρδα σου!