Το τέρτιν της ξενιθκιάς

Σήμερα έπιασεν με η Μεγαλομήτωρ τηλέφωνο σε ώραν περίεργην… συνήθως μιλούμεν νυχτα, τζιαι σήμερα επιαεν με το μεσομεριν.
Όπως έπαιξεν το τηλέφωνον εκοπήκαν τα πόθκια μου… έθελεν μόνο να δεί ινναμπου καμνω ίνναμπου εφαα, ότι εχωρισεν η Μενγάκη, τα κλάσσικα. Σε ουλλην την διαρκεία του τηλεφωνήματος είχα ταχυπαλμία.

Που τον τζιαιρον που επέθανεν η μακαρίτισσα η στετούλλα μου τζιαι ο μακαρίτης ο θκειος μου τζιαι εν ήμουν τζιαμαι, πκιαννεται η καρκιά μου αμμαν παίξει το τηλεφωνο σε ωρα παράξενην…

Εν τουτο που τρωει τζιαι κοκκαλίζει τον ξενιτεμένον… Ζεις με τούντο αγχος.