Ξένικα μιλάς;

Ντήαρ ανάγνωστερς, καταρχάς χρόνια πολλά με υγεία!

Εχτές είδαμεν ένα ντοκυμαντέρ του Γκούντερ Βάλραφ του γνώστου δημοσιογράφου που μεταμφίεζεται για να αποκαλύψει διάφορες αδικίες. Στο ντοκυμαντέρ μεταμφιέζεται σαν ενας αφρικανός τζιαι περνα ετσι ενα χρόνο. Μέσα που το άλτερ ίγκο του δείχνει μας τον βαθύ ρατσισμό της κοινωνίας της Κρυοχώρας. Οι εμπειρίες του εν πολλά συνταρακτικές, αλλα εν με εξεπλήξαν. Επέριμενα να τον έχουν του κλώτσου.

Μερικά πράματα εζήσα τζ τζιαι’ γω, κυρίως στα πρώτα μου χρόνια στην Κρυοχώρα, που εν έξερα καλά την γλώσσα. Σαν homo muzurius cyprius, εφέναιτουν μου που το μίλιν οτι έιμαι ξένη. Εβρέθηκα τζιαι σε κάτι περιπτώσεις, μόνη μου μες το τρένο με καμιά 10αρκά σκίνς τζιαι έσιεσα πάνω μου, άλλα ποττέ εν έγινεν κάτι.

Πλέον εν νιώθω καθόλου ρατσισμό... ίσως μιαν „άλλην μεταχείρισην“ σε μερικές περιπτώσεις, ειδικά άμαν έσιει προεκλογικές εκστρατείες τζιαι προσέχω ότι ένω στέκεται ο αντιπρόσωπος των Χριστιανοδημοκράτων τζιαι διά φυλλάδια σε ούλλους, εμέναν κάμνει οτι εν με είδεν. Πλέον έκαμα το παιχνίδιν τζιαι άμαν τους θωρώ περνώ πολλά επιδειχτικά που μπροστά τους για να δώ αν θα με προσεγγίσουν. Εν γίνεται ποττέ. Οι σοσιαλδημοκράτες πάντα προσεγγίζουν με τζιαι πάντα απάντω ευγενικά οτι σόρυν, εν έχω δικαίωμα ψήφου τζιαι εν θέλω να τους φάω την ώραν τους.

Oταν ήρταμεν να ενοικιάσουμεν το διαμερισμαν μας, εγνωρίσαμεν την σπιτονοικοκυρά, μια κοτζιάκαρη 80 χρόνων τζιαι την κόρην της. Οσον εμίλαν ο Σιαολίν, που εμέγαλωσεν δαμέ τζιαι μιλά την διάλεκτο της περιοχής όλα καλά και άγια. Αμμαν ανοιξα το στόμαν μου ερώτησεν πόθθεν είμαι, τζιαι είπα που την Κύπρο. Τζιαμέ επεταχτήκεν τζιαι ο Σιαολίν, να πεί οτι εν Έλληνας. «ου, μα εννα μιλάτε ξένικα μεταξυν σας;;;» λαλει η κοτζιάκαρη. Τζιαμέ εδιάκοψεν την η κόρη τής, για να της πεί «ατε ρε άμμα, μα εν ιξέρεις τίποτε; αφου η μια εν που την Κυπρο τζιαι ο άλλος που την Ελλάδαν, μόνον στα Κρυοχωρίτικα συνεννοούνται». Εθεωρήσαμεν σωστόν να τους κάμουμεν ενα μίνι-σεμινάριο γεωγραφίας τζιαι να τους εξηγήσουμεν. Τζιαι πκιόν η κοτζάκαρη έγινε φυτίλλιν!

«ου μα δηλαδή εννα μιλάτε ξένικα στους διαδρόμους τζιαι το κλιμακοστάσιον;;; το κτίριον μας εν ησυχον, μόνο Κρυοχωρίτες έσιει, εν θέλουμεν να μιλάτε ξένικα.... τζιαι οι ξένοι πάντα φωνάζουν.... κάμνουν φασάριαν τζιαι φέρνουν τζιαι ούλλους τους τους συγγένεις μαζίν τους, εννα τους φέρετε;;;;;»

Εμέιναμεν μόλις μας τα είπεν. Αλλά εκρύψαμεν, εν είσιεν λόγο να ασχοληθουμεν. Εξάλλου εν ήταν σιούρον οτι ήταν να μας δώκουν το σπίτι, δαμέσα περνάς που κάστινγκ για να πιάσεις σπίτι, ειδίκα άμμαν το χτίριον εν παλιό τζιαι σε καλή περιοχή. Μεν σου πω εσιέσαμεν τζιαι γέλλιον με την κοτζάκαρη, εφάνηκεν μας αστέιο...

Μετα που 2 μέρες έπιασεν με τηλέφωνον η κόρη, να μου πεί οτι επέρασαμεν το καστιγκ, τζιαι εννα μας το δώκουν εμάς το σπίτι. «εν το θέλουμεν πκιον» λαλώ της «επροσβαλεν μας η μάνα σου, ενιώσαμεν φυλετικόν διαχωρισμόν, τζιαι εν θέλουμεν το σπίτιν σας». Η γεναίκα απολογήθηκεν για την μάνα της, οτι τάχα εν η ηλικία, τζιαι προς Θέου εμεις εν τζιαι... τζιαι κάτι τεθκιά. Εκαηλίσαμεν τελικά γιατι το σπίτι ήταν όπως το εθέλαμεν. Άλλα εγινε running gag το «μεν μιλάς ξένικα στον διαδρομο».

Διερωτούμε αν οι «λεβέντες» της ΕΛΑΜ τζιαι άλλοι τεθκιοι πεφωτισμένοι ξέρουν οτι άμμαν φκούν που το χωρκόν τους εν τζείνοι οι «βρωμόξενοι».