Εκπαιδεύοντας την Εβραιοπούλλαν

Πριν λλίον τζιαρόν στην αίρεσην (λέγε με εταιρία που χαμαλοδουλεύκει η γιουαρζ τρούλη) επροσλάβαμεν - με δικήν μου πρωτοβουλίαν- μιαν τζαινούρκαν. Τα πρώτα 2 ιντερβγιου έκαμα της τα εγώ. Μια 25αρα που τωρά εξισκόλισεν, Εβραιούα που την Αγίαν Πετρούπολη και τώρα στην Κρυοχώρα. Ομορφούα, αφράτη, έτσι νάκκον στρουμπουλούα, πως να το πώ, νάκκο χυμώδης. Πολλά περιποιημένη, με το φουστανούιν της το θυληκόν τζιαι τα τακκουνούθκια της. Τούτη η πρώτη εντύπωση, στην δεύτερην εφάνην μου τζιαι σπιρτόζα, τσαχπινέλλα, πρόσχαρη, με χιούμορ, άξιππη.Τες ερωτήσεις απάνταν τες σπίρτον.

Εν θα σου κρύψω ντήαρ ανάγνωστερ, οτι την επροτίμησα επειδή εν τζιαι Εβραιούα. Γιατι θεωρώ οτι εννα κάμει καλόν στην ομάδαν αλλο λλίον νταιβέρσιτη, αφου όπως εξαναείπα έχουμεν κάτι κρυφοραστιστές στο γραφείον που συρνουν ροτσιές για τους ξένους τζιαι χαρκούνται οτι η Ιταλίδα τζιαι’γω εν πέρνουμεν χαπάριν.Οπότε είπα οτι εννα τους κάμει καλόν τζιαι μια που να θυμίζει νάκκον το όι τζιαι τόσον περήφανον παρελθόν της Κρυοχώρας. (μούαχαχαχαχαχαχα)

Παρόλον που μου άρεσεν πολλά σε ούλλα τούτη η κορού, ομολογώ σου οτι το μάτιν μου εκόλλαν πάντα σε ένα σημείο:

πουπάνω που τα σαρκώδη της σιειλούθκια είσιεν στρολιαστέι εναν αγνόν παρθένο μουστακούιν. Μεν νομίσεις οτι υπερβάλλω ντήαρ ανάγνωστερ! Εν ήταν το λεγόμενον «χνουδούιν» που μια Μεγαλομήτωρ θα ελάλεν «εν φενεταί αγάπη μου μεν το πειράξεις».Ήταν κανονικό μουστάτζιν, τζιαι επειδή η Εβραιοπούλλα ήταν πολλά περιποιημένη τζιαι σασμένη, εφένετουν ακόμα παραπάνω.

2 μήνες ολόκληρους εθώρουν το τζιαι εθώρεν με, με την μαστόρισσαν του εβρίσκαμεν τα πολλά τζιαι εμιλούσαμεν άνετα, ώσπου μιαν ημέραν σαν ετρώαμεν, έππεσεν η κουβέντα σε νεογέννητα, τζιαι είπα οτι έσιει πολλά μεγάλον τσιάνς αν γεννήσω τζιαι κάμω κόρην να γεννηθεί με μουστάτζιν. Πε τζιαι να πείς, λαλεί τζιαι η Εβραιοπούλα «ου, μα έχω τζιαι γω λλίον μουστακούιν, τζιαι ενι ξέρω τι να το κάμω, θέλω να το φκάλω, αλλά ενι ξέρω πως, τζιαι φοούμαι» τζιαι ποτούτα. 'Αησ’ το πανω μου λαλώ της.

Την άλλην ημέρα επήα στο γραφείο οργανωμένη: Με ποτζείντα αυτοκόλλητα αποτρίχωσης, πούτρα, σαπουνούιν για πλύσημον τζιαι ειδικήν κρεμούαν φουσιτίν.

Βάλλω της μιαν φωνή, «Κορού, έλα δα! Πάμεν 2 λεπτά στην τουαλέττα!». Η Ιταλίδα μόλις επήρεν χαπάριν ναμπου εγίνετουν, ήρτεν πατημένη να δεί τζιαι τζείνη το γεγονός.

«Το λοιπόν κορού» λαλώ της. «Εφερα τα ππουρτού μου για το μουστακούιν σου. Θέλεις να σου το κανονίσω θκυό λεπτά;»  η κορού εχασκογέλαν, «ε, ναι θέλω, αλλά εννα πονήσω;» «εννα πονήσεις λλίον ναι, αλλά εν για καλό σκοπό, πλύννε το μουστακούιν σε με τούντο σαπουνούιν...» μέσα σε 2 λεπτά έκαμα της το κούννα ντήαρ ανάγνωστερ τζιαι που την χαράν της αππήαν ίσιαπάνω. «Τωρά είδες ίνταλως γίνεται» λαλώ της, «τούντα αυτοκόλλητα εν για σένα, πάρτα να τα έσιεις» είπα της τζιαι εδωκα της το μουστάτζιν σαρβάιβαλ κίτ να το πάρει σπίτι.

Όπως εφκάινναμεν που την τουαλέττα ενας συνάδερφος ερώτησεν γιατι εσιησιηνίζαμεν τζιαι οι τρέις μες την τουαλέττα, τζιαι είπα του «γενετζίσιμες κουβέντες, έννεν που την δουλειάν σου».

 2 μέρες επαραμίλαν: «εν το πιστευκω, εν πολλά ωραία χωρίς το μουστακούιν, άδε, σαν το κώλον του μωρού» τζιαι ποτούτα.

Τζιαι έτσι απομουστακώσαμεν την Εβραιοπούλλαν τζιαι μπορώ να τη θωρώ επιτέλους μες τα μμάθκια.

Εκ των υστέρων εφαντάζουμουν να την ρωτά η κολλήτη της: «κόρηηηη, μα πούντο μουστάατζιιιν σού;;» τζιαι η μιτσιά να της απαντά «έφκαλεν μου το η μαστόρισσα μου».

Η εκατοστή πρώτη απόδειξη ότι εν κάμνω μάνα μου εγώ για μαστόρισσα...