flat mate

Σημμερά αθθυμήθηκα την πρώην συγκάτοικον μου, τζιαι ως γνωστόν, ότι αθθυμούμαι σιέρουμαι.

Την πρώτην ημέρα που ηταν να πασαλείψουμεν μαζίν καπήρες επήρεν το σοβάρον της τζιαι έκαμεν μου την ερώτησην που ήταν να καθορίσει την υπόλοιπην συγκατοίκηση:
«έλα σου πω, είσαι του συγυρισμένου βουτύρου;»

πως λέμε «είσαι χριστιανή, ξα μουσουλμάνα;»

Μετα που καναθκυο χρόνια ήταν αλώπως το 2001, όταν εστράφηκα που ταξίδι στο Μεξικό, μαύρη ολόμαυρη κατράς η συγκάτοικος αναφώνησεν:

«μα’ννα μπο κάμες;;;;;; ασπρίσαν τα δόνγκια σου!!!!!!!»

Που τότε εν κάμνω μάυρισμαν στην παραλία, κάμνω λευκανση οδοντοστοιχίας.

Την ιδίαν χρονίαν, εζαχάρωννεν με ένας μνηστήρας. Πας στην κουβέντα είχα πεί οτι θα έθελα εναν καττούιν. Όπως λαλείς, "θέλω ενα διαστημόπλοιο". Είπα το απλώς έτσι. Την άλλην ημέραν εμφανίστηκεν με έναν καττούιν. Η συγκάτοικος εν τω μεταξύ, εχτος που το συσταρισμένου βουτύρου ήταν τζιαι «του σσιύλλου», όι του κάττου.

Το καττούιν εκατάλαβεν το, τζιαι εκατούραν πας τα πράματα της, πάντα. Η τσίκνα ήταν πάντα στον αέρα. Οπότε η συγκάτοικος εβάωννεν το δωμάτιον της, ίντα να κάμει. Μιαν εφοράν έφυεν της τζιαι άφηκεν την πόρταν αννοιχτήν, σαν ήταν μες το κρεβάτιν σσιεπασμένη με το πάπλωμαν τζιαι εθώρεν τηλεόρασην. Πάνω της, δηλαδή πας το πάπλωμαν, το ριμότκοντρολ τζιαι εναν τασάκιν. Το καττούιν εμπήκεν σιγά σιγά μες το δωμάτιον, εφκήκεν σιγά σιγά πας το κρεβάτιν, μετά σιγά σιγά πάνω της, είδεν της μες τα μμαθκια με νόημα , τζιαι εκατούρησεν της. Πάνω της. Τζιαι πάνω στο πάπλωμα. Τζιαι πάνω στο ριμοτκοντρόλ. Τζιαι πάνω στο τασάκι.

Η επόμενη σκήνη που είδα εγώ ήταν την συγκάτοικον μες πυζιάμες να τσιριλλά τζιαι να φακκά του κάττου (ελαφρά, μεν φαράσεις Πατατούλλη) πας την κκελλεν με έναν φυσούνιν της μάσκας καταδύσεων. Priceless.

those were the days my friend...


*αφιερωμένο με πολλήν αγάπη