12.2.12

The keeps and the keep nots

Πρόχτες επήα γιατρό. Έκατσα να περιμένω τζιαι μόλις επήεννα να αρκέψω να σικκιρτώ επειδή σατσιήν, διάτε μου ραντεβού σε ένα μήνα τζιαι βάλλετε με να καρτερώ τζιόλας ήρτε τζιαι έκατσε μια γιαγιά δίπλα μου. Μιά οικογένεια επερίμενεν μαζίν μας, είχαν έναν κοριτσάκι μικρουλλίδιον που μόλις επέρπετισεν τζιαι επήεννε ζαλισμένον τζιαι έναν αγοράκι, εκθρονισμένον πρίγκιπα περίπου 3-4 χρονών. Η μάμμα εσηκώθηκεν με το μωρόν αγκάλην τζιαι επερπάταν πάνω κάτω τζιαι εφίλαν τον. Ο μίτση εβούρησεν τζιαι αγκάλιασεν την μάμμαν που τα πόθκια, τάχα μάαααμμμααα έιμαι τζιαι έγω δαμέ.

«Εζήλεψεν ο μιτσής» λαλώ της γιαγιάς. «Εφαν του το πρωτείον η μιτσιά». «Ναι» λαλεί μου η γιαγιά «θέλει την ούλλην δικήν του».
Τζιαι που τζιαμέ εξεκίνησεν μια συζήτηση για τα μωρά της γιαγιάς όταν εγεννήσεν το ποσπόριν που εκθρόνισεν τους άλλους, για την μάναν της που ποττέ εν εξέπερασεν τον πόλεμον τζιαι ήταν ψυχικά άρρωστη τζιαι έφκαλλεν πάνω στα μωρά της, για τους πρόσφυγες της μικράς ασίας, για την κρίση, για τους μάνατζερ, τα μπέρναουτ, για τα μώρα αρρώστων γονιών, ψυχικά, που κανένας εν σκέφτεται ότι τζιαι τζείνα θέλουν θεραπεία.

Η γιαγιά δουλεύκει εθέλοντρια σε μια τηλεφωνική γράμμη για παιδάκια που έχουν πρόβλημα τζιαι ένι ξέρουν τι να κάμουν. Μια πανέξυπνη γεναίκα, με τρομέρη αισθηματικήν εξυπνάδαν τζιαι με απέραντες γνώσεις... Με μιαν ενέργειαν απίστευτα θετικήν, εγέμωννεν τον χώρον!

Μετά εφώναξαν μου να πάω μέσα.

Εφκήκα, εφόρισα το παλτό μου τζιαι είπα της γιαγιάς ότι την ευχαρισώ για την παρέα, τζιαι την καλή κουβέντα τζιαι ότι εχάρηκα που την εγνώρισα.
Είπε ότι τζιαι τζείνη εχάρηκε, τζιαι ότι σύσκολα γνωρίζεις έτσι πλάσματα σαν εμένα. Εφάνηκεν μου το καλλύττερον κοπλιμέντο που μου εκάμαν ποττέ. Για μερικά δευτερόλεπτα εθωρούσαμεν η μια την αλλην σαννα εν έθελαμεν να χωρίσουν οι δρόμοι μας.

Έθελα να της δώκω το τηλέφωνον μου για να την ξαναδώ, αλλά εσκέφτηκα ότι έννεν σωστόν... ότι ένι ξέρω τι.

Αλήθκεια, με ίντα κριτίριο κρατούμεν αθρώπους στην ζωή μας; Απλώς καρτερούμεν να έρτουν τζιαι να μείνουν μόνοι τους;

Πρέπει να τους κρατούμεν όσους μας αρέσουν, οξά ο ρόλος τους είναι απλά να περάσουν τζιαι να μας γλυκάνουν, π.χ μιαν αναμονήν σε γιατρόν, ή μιαν πτήσην τζιαι μετά συνεχίζει ο καθένας την ζωήν του;

19 comments:

  1. Δεν πειραζει, εκεινα τα λεπτα που κρατησε η συζητηση σας κρατα τα, που ξερεις, μπορει να ξαναβρεθείτε.

    ReplyDelete
    Replies
    1. καλησπέρα σμιλούιν
      ναι τζιαι εγώ έτσι εσκέφτηκα...

      Delete
  2. εξαρτάται σε τι ταινία παίζεις ποστ μου.
    νομίζω υπήρχε κάποιος λόγος που δεν μπορείς να εξηγήσεις ούτε εσύ που δεν ανταλλάξατε τηλέφωνα.
    εν πολλά γλυκιές τούτες οι συναντήσεις, αλλά ίσως να ήταν όντως καλύτερα που ήταν μόνο για τόσο λίο.

    -εναλλακτικά, μπορείς να αρκέψεις τα τηλέφωνα στα συναφή χότλαϊνς ώσπου να την εντοπίσεις. :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. χαχαχα! εφαντάστεις να γίνω ο στόκκερ της γιαγιάς;

      Delete
    2. πάντως το πρώτο παρτ είπα το με κάθε σοβαρότητα. :)

      Delete
  3. Ίσως αν την εγνώριζες παραπάνω, να ανακάλυπτες τζιαι ελαττώματα τζιαι να σου χαλούσαν την εικόνα. Ενώ έτσι, έμεινε σου ό,τι πιο θετικό. Τούτο εν το καλό, νομίζω. Που την άλλη, αν την εγνώριζες καλλύττερα, ίσως να έβρισκες τζι' άλλα θετικά. Who knows.. Πάντως προσωπικά, επειδή πιστεύκω ότι ούλλοι έχουμεν τζιαι τα καλά τζιαι τα κακά μας, νομίζω ότι εν πιο καλό για σένα που έμεινε ως τζιαμαί η ιστορία, εννα τη θυμάσαι σαν ένα μυθικό πρόσωπο :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. nai touton en panta ena endexomeno... esheis dikaio my wise friend!

      Delete
  4. it all depends που το πόσο θέλουν και οι 2 πλεύρες να κρατήσουν επαφή I guess
    Εν ωραία όμως να είσαι pleasantly surprised.

    ReplyDelete
    Replies
    1. nai stes mainstream sxeseis isxyei touto pou laleis... alla se kati tethkia en periergi fasi...

      Delete
  5. Γιατί το κάμνουμεν τούτο λαλείς μου;
    Πόσες φορές εγνώρισες έτσι ατομα και δεν τα εκράτησες στη ζωή σου;
    Αναρτωτιέσαι γιατί και αν ο ρόλος τους στη ζωή σου (κι ο δικός σου στη ζωή τους) ήταν ολιγόλεπτος μα καθοριστικός.
    Μικρή επίστευα ότι εν τους εζητούσα στοιχεία γιατί μπορεί να ήταν άγγελοι,τώρα δεν έχω δικαιολογία παρά μόνο αυτή που περιέργραψες.
    Αν και δεν είναι πάντα για ποσκόλιο αλλά για να σε προσγειώσουν ή να σε συνεφέρουν,ανάλογα με το πού βρίσκεσαι.
    Το ίδιο καλείσαι να κάνεις κι εσύ για πολλούς αγνώστους. Όσοι το κάμνουμε καλώς,όσοι δεν το κάμνουν πάλε καλώς.

    ReplyDelete
    Replies
    1. μάνα μου ρε, τι ωραία η σκέψη με τους αγγέλους!

      Delete
  6. Νομίζω εν περαστικοι που την ζωή μας που ξυπνουν μια σκέψη, ενα συναίσθημα. Εν τουτος ο ρόλος τους τζαι αν της εδίας τον αριθμό σου ισως να εχάνετουν η "μαγεία". Μπορει ομως να εν πελλάρα που ειπα....

    ReplyDelete
    Replies
    1. λαλείς; ούτε γκόμενος να ήταν έννε! χαχα!

      Delete
  7. Το γεγονός της πρώτης επαφής καθορίζεται είτε τυχαία (συμπτωματικά) είτε από σχέδιο. Η συνέχεια της επαφής καθορίζεται από την ανάγκη. Η επαφή διαρκεί όσο η ανάγκη για αυτή.

    Επειδή εκνευριζόμαστε για το email που άργησε 2 δευτερόλεπτα και για τον προσχεδιασμένο οργασμό που δεν ήρθε στην ώρα του, δεν έχουμε το υπόβαθρο της υπομονής να επιδιώξουμε επαφές έξω από το πλαίσιο της ανάγκης.

    Καταληκτικά, οι γνωριμίες που κάνουμε ανά καιρούς, γίνονται, ως επι το πλείστον βάσει των αναγκών που προτάσσουμε τη δεδομένη στιγμή.

    Εγώ έχω ανάγκη τις λίρες. Ως εκ τούτου κάνω παρέα με φονιάδες, πατρόνους και πολιτικούς...

    ReplyDelete
    Replies
    1. έσιεις κάποιο ππόιντ... τζείνην την ώρα είχα ανάγκην παρέα τζιαι χαλάρωση γιατί εψιλοφοούμουν τον γιατρόν...

      σιέρετα μου τον κασέτταν!

      Delete
  8. κι εγώ νομίζω πως καλά έκαμες και άφησες εκεί την υπόθεση... ηα εχάνετουν η "μαγεία"... εγώ πιστεύω πολλά στις συμπτώσεις και θεωρώ πως όλα τούτα αφήνουν ούτως ή άλλως κάτι στη ζωή μας...

    ReplyDelete
    Replies
    1. ναι, εν τόσον απίστευτες μερικές συμπτώσεις, που μόνον συμπτώσεις εννε νει!

      Delete
  9. αρεσε μου η καταληξη της αναρρτησης..δλδ τα ερωτηματα που θετεις.Τζαι εσυνειδητοποιησα οτι έκαμα τες ιδιες σκεψεις σε αναλογες περιπτωσεις. Εν σημαντικο νομιζω να μιλησεις πλεον μενα πλασμα που συναντας ασχετο με την καθημερινοτητα σου τζαι ν αποκομισεις γνωσεις που τες εμπειριες του αλλου τζαι να νιωσεις συναισθηματα ζεστα. Οπωσ εκαταντησαμε σημερα ειμαστε κλειστοι στον εαυτο μου.Ουτε χαιρετούμε ουτε απευθυνομαι το λογο σε ατομα που συναντουμε καθημερινα και μη

    ReplyDelete
    Replies
    1. κόρη εγώ είμαι ο κλασσικός τύπος που πκιάννει κουβένταν τον κόσμον, αλλά σπάνια βρίσκω άτομα που με ενθουσιάζουν.

      άσχετον: σήμερα έστρεψεν ένας μες το τραμ τζιαι εβρώμεν ζολοχτιτζιόν. Εν έπιασα κανέναν κουβένταν επειδή εβάστουν την μούττη μου. Εθελα να το μοιραστώ μαζίν σου.

      Delete

Βάλε τη μουστάρδα σου!