2.11.11

Κάθε δεύτερον Σαββατοκυρίακο

Το Σάββατον εκάμαμεν έναν τρενοτάξιδον με τον Σιάολον. Η Τρίτη ήταν αργία στα παραπάνω κρατίδια της Κρυοχώρας, ο παραπάνω κόσμος είσιεν τζιαι την Δευτέρα όφ οπότε καταλαβάινεις οτι εσιονωστήκαν ούλλοι μες τα τρένα.
Στο πήαιννε είσιεν μες το βαγόνιν μας 2 μωρά, 7 τζιαι 10 χρονών θα έλεγα, που εταξιδεύκαν μόνα τους, με συνοδεία μιας συνοδου. Τούτες οι συνοδοί εν συνήθως συνταξιουχές που αναλαμβάνουν να πάρουν τα μωρά με το τρένον κάπου τζιαι να τα παραδώσουν σε κηδεμόνα. Οι κορούες, όπως εκατάλαβα ήταν γόνοι χωρισμένων τζιαι επηαίνναν να περάσουν το τριήμερο με τον παπάν τους. Εκατάλαβα το επειδή ελαλούσαν το συνέχεια, «ο παπάς εννα μας περιμένει» «έγω να τζοιμηθώ στο τάδε κρεβάτιν σημέρα» «όι εγω εννα τζοιμηθώ με τον παπάν, την άλλην φοράν επήες εσυ!» Σαν εζωγραφίζαν τζιαι επαίζαν εκάμναν διαπραγματευσεις για το ποιά θα έσιει πόσην ώραν του πάπα τους. Είχα δει τζιαι την μάναν που τες επαράδωννεν στην παχουλλήν θείτσαν που θα τες εσυνόδευκεν. Η μάνα ήταν φούλ αγχωμένη, αλλά έπαιζεν την άνετην στα μωρά. Μετά που εκαταλαβα περι τείνος επρόκειτουν εκατάλαβα την. Όταν εφτάσαμεν οι μιτσιές εθωρούσαν αγχωμένες που το παραθύρον για να δούν τον παπάν τους, τζιαι ώσπου εν τον εθωρούσαν η μιτσιά χαζίριν να λουθεί του κλαμάτου. Η μεγάλη ελάλεν την να μέννεν τόσον μουρμούρα. Είδαν το παπάν τους που το παραθύριν τζιαι αρκέψαν τσιριλλιές. Μόλις εκατεβήκαν εκοπήκαν του βούρου να τον αγγαλιάσουν τζιαι η θείτσα της συνοδείας εσιηζετουν τα τες βουρήσει πουπίσω, με τα 100 κιλά της για να τες παραδώσει τζιαι να πιάσει υπογραφήν που τον κηδεμόναν ότι τες επαράδωσεν. Χαρές αγγαλιές φιλιά τζιαι γλωσσοδιάρρεια μόλις είδαν τον παπάν τους. Εσκέφτηκα ότι πρέπει να περνούν δύσκολα, τζιαι οι μιτσιές αλλά τζιαι οι γονιοι. Εσκέφτηκα επίσης ίντα τραυματα εννα κουβαλούν ποννα μεγαλώσουν, εδιερωτήθηκα γιατί εχωρίσαν οι γοννιοί τους.

Στο στραφίν, πάλε έγινα μάρτυρας σε παρόμοιαν φάσην. Ενας παπάς έβαλλεν τα κοπελλούθκια του στο τρένο. Η κόρη ήταν αλώπως 15 χρονών, οπότε εν έθελεν συνοδεία τζιαι ο γυιος ήταν 10. Εστέκουνταν κοντά μας σαν επεριμέναμεν τζιαι επαρακολούθησα τους λλίον. Η κορούα ήταν μές την εφηβείαν, ότι της ελάλςν ο παπάς της εγύριζεν τα μμάθκια της, έμπαινεν του τζιαι απάνταν του τατσίζικα. Ο μιτσής εν ελάλεν τίποτε. «Πιάσμε τηλέφωνον μόλις φτάσετε» είπεν της τζιαι τζείνη απάντησεν του πίκρικα «α ναι; Αν θέλεις να το μάθεις έλα μαζίν μας!» Ο παπάς άρκεψεν να δικαιολογέιται, οτι ενι μπορεί ότι αύριον εννα πάει δουλειά, «αφού τα είπαμεν τόσες φορές αγάπη μου, κατάλαβε μας» «Όι εσυ να μας καταλάβεις!!!», άρρωσεν του η μιτσια. Ήρτεν το τρένον, ο μιτσής αγκάλιασεν τον παπάν του σφίχτα, η μιτσιά εν έθελεν να τον αγκαλιάσει. «Άήσμε!» είπεν του τζιαι εμπήκεν μες το τρένο, ενώ εμουρμούραν του αρφού της «τέλλιεωννε είπα σου, τάρασσε!». Ο παπάς τους επαρακολούθαν τους που το παράθυρον, είσιεν ενα ύφος πολλά λυπημένον. Επαρακολούθαν το πρόσωπον της κόρης του προβληματισμένος, σαννα έθελεν να καταλάβει τι της γίνεται. Τζείνη, ούτε εγύρισεν να τον δεί. Μόλις εξεκίνησεν το τρένον τζιαι εκάτσαν, ο μίτσης ετριβιτζιάζετουν, κάτι έθελεν. «Διάς μου τες κουφέττες;» λαλέι της, τζιαι τζείνη ολόισια άρρωσεν του να μεν της τα πρήζει καθε 2 λεπτά για να μεν φύει τζιαι να τον αφήκει μόνον του.

Μετά εκλαμουρήστηκεν τζιαι έκλαιεν ώσπου να φτάσουμεν.

23 comments:

  1. Προχτές η μικρή μου ερώτησε με γιατί ορισμένοι γονείς πέρνουν διαζύγιο. Είπα της μέσες άκρες για να καταλάβει τζαι επειδή εκατάλαβα ότι ένοιωσε ανασφάλεια είπα της να με φοάται για εμας, ότι είμαστε αγαπημένοι.

    Τα μωρά πληρώνουν το διαζύγιο στο τέλος.

    ReplyDelete
  2. Ποιός ξέρει τι κρυβει πίσω η κάθε ιστορία που μας ειπες.....

    Κόρη η περιγραφή σου εκαμεν με να νοιωθω οτι ήμουν πάνω στο τρένο μαζί σας.....

    ReplyDelete
  3. ποστ εγώ θεωρώ πως το πιο σημαντικό είναι οτι τούτοι οι γονείς νιάζονται. υπάρχουν πολλές οικογένειες φαινομενικά οκ αλλά στην πραγματικότητα εν υπάρχει ούτε αγάπη ούτε ενδιαφέρον. το γεγονος οτι παιρνούν λίγο χρόνο μαζί με τα παιδιά τους αλλά παιρνούν τον ποιοτικά εν το πιο σημαντικό. οι έφηβες εν γεμάτες issues ούτως ή άλλως πάλε έτσι εννα ήταν

    ReplyDelete
  4. θυμήθηκα ξανά τούτην την υπέροχην ανάρτηση. οι περιγραφές σου είναι ολοζώντανες και σαν γονιός ένιωσα μεγάλη συμπάθεια για τα παιδιά που περιγράφεις.

    ReplyDelete
  5. Σάικ
    ναι κόρη, τζιαι γω εστενοχωρήθηκα που τους είδα.

    Σμιλί
    πως να το εξήγησεις ενός μωρού; πολλά δύσκολο!

    Πρασινάδα
    ναι εδιερωτούμουν ποιοι ήταν οι λόγοι των χωρισμών τους... σιέρουμαι που σε επήρα ταξίδιν!

    Ινβίκτους
    ναι, άστα

    dafodil lament
    δεν αντιλέγω, καλλύτερα μακρύα τζιαι αγαπημένοι παρά μαζί τζιαι στο ψυγείο.

    αστροναυτη
    :-) ευχαριστώ

    ReplyDelete
  6. κρίμα..όντως στην τελική πάντα τα παιδιά θα την 'πληρώσουν' γιατί όσο φιλικό και να είναι το διαζύγιο πάντα θα υπάρχουν issues..

    ReplyDelete
  7. Να πω κι εγώ ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος...πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν χώριζαν οι γονείς μου δεν θα είχα αυτή την υπέροχη σχέση που έχω μαζί τους σήμερα...μάλλον έγκειται στο ότι εκτιμούσαν περισσότερο τον χρόνο που περνούσαν με εμένα και τον αδερφό μου....αυτό που θέλω να πω είναι ότι πάντα εξαρτάται από τη στάση που θα τηρήσουν οι γονείς...ένα διαζύγιο μπορεί να είναι μια τραυματική εμπειρία αλλά και η απόφαση να μην διαλυθεί ένας κακός γάμος μπορεί να είναι εξίσου τραυματική αν όχι χειρότερη.

    ReplyDelete
  8. Συμφωνώ με την Brenda και νομίζω ενεν το διαζύγιο που εν το τραυματικό,εν το να έχεις ένα γονιό να ζει μακριά. Να μεν μπορείς να τον βλέπεις όποτε θέλεις εσύ αλλά όποτε το επιτρέπουν οι συγκυρίες.

    ReplyDelete
  9. Τζι εμένα εθύμισες μου την άλλη κατάσταση με το τραμ που παλιότερα...
    Εν κρίμαν, τζαι τα μωρά, τζαι οι έφηβοι, τζαι μερικές φορές ακόμα τζαι οι γονείς του ζευκαρκού.
    Τζαι όσοι γονείς καταλάβουν τα προβλήματα που δημιουργούνται πονούν τζαι τζίνοι γιατί καταλάβουν την ευθύνη...

    Άσχετο, απλά έκαμε μου πολλή εντύπωση, αλλά άκουσα άθρωπο που κάθε τέλος του μήνα πηέννει Καναδά για να περάσει λίες μέρες με τα μωρά του... Μπορείς να διανοηείς; Φαντάσου να μεν είχε τζαι την οικονομική δυνατότητα...

    ReplyDelete
  10. Πολλα δυνατο κειμενο Ποστ!
    Τραγικες καταστασεις αλλα χατε! Τι φταιουν τζαι τζεινα τα μωρα? Μπρος γκρεμμος και πισω ρεμα!

    ReplyDelete
  11. Εν είμαι σίουρη αν είμαι η εξαίρεση ή όι, πάντως το διαζύγιο των γονιών μου (στην εφηβεία μου) ήταν η μεγαλύτερη ανάσα που επήρα στη ζωή μου.
    Τζαι εύχουμαι να είμαι η εξαίρεση, διότι οι παιδικές μου εικόνες περιλαμβάνουν σχεδόν αποκλειστικά έναν μέθυσο που εν εσταματούσε να φωνάζει τζαι ν' απειλεί τζαι μιαν δύστυχην που ούλλον έκλαιε.
    Η άλλη όψη του νομίσματος...

    ReplyDelete
  12. Άψογη ανάρτηση. Αλλά διαφωνώ με τους παραπάνω για το ότι το διαζύγιο πληρώνουν το τα μωρά τόσο άσιημα. Μπορεί να εν τραυματικό το διαζύγιο, αλλά ούτε καν συγκρίνεται με έναν άσιημο γάμο. Εμέναν οι γονιοί μου αρνούνταν να πιάσουν διαζύγιο για 10-15 χρόνια "ώσπου να αποκατασταθούμεν" για να μεν μας "τραυματίσει". 1.000 φορές να επιάναν. Το σοκ τζαι το παράπονο ήταν να περάσει πιο γλήορα απ'ότι ο χρόνος ώσπου να φκούμεν που τζείνο το κωλόσπιτο.

    ReplyDelete
  13. Βρεντα, Ντεφ τζιαι ανώνυμε
    πολλά σημαντικά τα σχόλια σας, δείχνουν πράγματι την άλλη πλευρα!

    Μαριλού
    ναι, νομίζω τούτον ήταν το πιο τραγικό!

    Γρούτα
    ναι συνήθως εν τα μωρά που την τρώσειν, αλλά όπως είπαν τζιαι οι άλλοι, καλλυτερα μακριά τζιαι αγαπημένοι.

    Μούνλαιτ
    όντως απίστευτος ο άθρωπος...

    ReplyDelete
  14. Για μένα εν σημαντικόν οι γονιοί να μεν μεταφέρουν το μίσος τους για τον/την πρωήν στα παιδια τους, τζε σε μια καμιαν περίπτωση να μεν κατηγορούν τον/την πρωην μπροστα στα παιδιά τους

    ReplyDelete
  15. ΑκκανούρηςNovember 2, 2011 at 8:54 PM

    Με χρηματοπιστωτικούς όρους (γουστάρω λεξιλόγιο της κρίσης) , το διαζύγιο μπορεί να είναι όπως το γάμο. Δηλαδή υπάρχει πίσω από το γάμο ένα ολόκληρο ίνταστρι (κέιτερινγκ, ντι τζέι, νυφικό, κουστούμι κτλ).

    Και το διαζύγιο; Δικηγόροι, νέα διαμερίσματα, ενοίκιο, εξόδοι για γκομενο/γκόμενα, ππόρshε κτλ.

    Όπως στο γάμο υπάρχουν περίεργα βίτσια πχ στη μύκονο, στους κόννους, στο άνασσα, έτσι και στο διαζύγιο πχ θέλω το βαζάκι το τρίγωνο, εσύ παίρνεις τη συλλογή του κοσμοπόλιταν 1985-1999 και εγώ τα μεταγενέστερα τεύχη κτλ.

    Ππερσέπιον μπέιμπι

    ReplyDelete
  16. Σαν παιδί γονιών που εμαλλώναν συνέχεια, γιατί η σχέση τους ήταν ανταγωνιστική, πιστοποιώ και 'γω ότι είναι ό'τι χειρότερο. Εκεί να δεις τραυματικές εμπειρίες. Το διαζύγιο δεν το πληρώνουν τα μωρά, πραγματικά εύχομαι να είχαν χωρίσει πριν να ήταν αργά, για όλους...Μπορεί το διαζύγιο να είναι δύσκολο για τα μωρά αλλά η δυσκολία θα περάσει, το μη διαζύγιο σημαίνει δυστυχία για πάντα.

    ReplyDelete
  17. Ακκανούρη, μεν προκαλείς την τύχη σου... Εάν χωρίσουμεν πιάνω εγώ τη γυάλα (είπα το πρώτη), τζιαι φύλαξη των πατατούλληδων (δικαιούσαι κηδεμονία με επισκέψεις τα Σαββατοκύριακα τζιαι τις Τετάρτες).
    Ανώνυμε: Συμφωνώ μαζί σου, μερικές φορές είναι καλύτερα να χωρίζουν οι γονείς παρά να βιώνεις συνέχεια ένταση και καυγάδες. Ξέρω τί σου λαλώ...
    Ποστ: :((((

    ReplyDelete
  18. Τούτο μαζί με το άλλο που έγραψες για την Χαρά εν που τα πιο ωραία σου posts.

    Ενηξέρω τι εν σωστό τζιαι τι λάθος σε έτσι περιπτώσεις. Βασικά είμαι πολλά εναντίων του να μεγαλώνουν μωρά με τον ένα γονιό μόνο. Που την άλλη εν τζιαι μονόδρομος τούτα καμιά φορά.

    ReplyDelete
  19. συμφ με μπανανιστάν

    κατά τ’άλλα τι έθελα τζι επήα στο λινκ που διά ο αστροναύτης :ζ
    εχαλάστηκα πάρα πολλά με το εκεί κόμμεντ του κύωνα

    ReplyDelete
  20. Μπανανιστάνε
    σίουρα, έσιεις δίκαιο, άσε που είμαι σίουρη ότι στα μμάθκια των μωρών πέφτε τζιαι το κατηγορούμενος γονίος αλλά προπάντων ο κατηγορητής!

    Πατατούλλη τζιαι ακκαννούρη
    πέρκει να θέλετε να με κάμετε διαιτήτην σας!!! χεχεχεχε

    Αχάπαρη
    ναι, αλλά καλλίτερα με έναν τζιαι καλό παρά με 2 μαλάκες.

    Ανώνυμε
    :-(

    Σάικ
    ναι ήταν πολλά σιοκκινγκ... που εχάθειν ο τσοπανόσκυλλος εντωμεταξυ;

    ReplyDelete
  21. ΑκκανούρηςNovember 3, 2011 at 5:34 PM

    Κατάλαβες Πποστ σε ήντα ποστ-ματεριαλιστικ στάδια εν ο πατατούλλης...

    Εγώ επειδή είμαι ταυτόχρονος της εποχής μου aka αγοράζω (και εξαγοράζομαι) άρα υπάρχω, θα μείνω με τα βάλιουαπολς (τζαι την μπέαρλι ποστ τηην ανατολικοευρωπαία γατούλα).

    ReplyDelete

Βάλε τη μουστάρδα σου!