Ground control to Major Tom

Οτι τζ’αννενει εναν βήμαν ενι σίορ. Γράφω γλήορα γλήορα για να μεν μετανώσω. 

Που λαλέις που τον τζιαιρό που έσιει να με δείς ντηαρ ανάγνωστερ (γιατί εγω εθώρουν σε κρυφά η αλούπα) εγίνασιν πολλά.  Επέρασα εναν λαβστορι με εναν ψηλό και νεαρό τρομπονίστα, (το παίζω το τρόμπονι και τα λοιπά) που με εθθύμησεν τι ωράια ένι θα δικλάς πάνω για δεις το γκομενάκι, η αλήθκεια εχάρηκα το το λαβστορι, γιατί ήταν τζιαι μιτσής τζιαι εν εκουβάλαν τα πακκέττα που κουβαλούμεν εμεις οι 30άρηες που εν μας φένεται η ηλικία μας. Ωσπου τζιαι μιαν ημέραν ανακάλυψα οτι εν έξερεν ναμπον τα Ηνωμένα Εθνή τζιαι επέρασεν μου το ειδήλλιον και οι σωματικές ορέξεις ως δια μαγείας. 

Στο μετάξυν ήρτεν η Μεγαλωμήτωρ να με δείς μετα συνοδείας του Φάδερ. Εξεπέρασεν τον εαυτόν της πάλε, τούντην φόραν έφερεν ρίφιν. Που τ’αλήθκεια. Ρίφιν για σούβλαν. Μάζι με άλλα 250 κιλά πράματα γιατί μπορει να ξεσπάσει πόλεμος τζιαι πείνα. Την δευτερήν ημέραν της ευλογημένης αυτής παραμονής της  επεστρεψεν δια του ψουμνίσματος με μιαν να σου γοράσω μηχανή να ράφκεις ρα περήφανη τζιαι ναν τζιαι σίνγκερ. «άμμα!! Ναμπον τούτον;;;;;» με κατενθουσιασμένην φώνη τάχα αμ σο κρέηζι «εγόρασα σου ραπτομηχανή αγάπη μου!!!!!» . Ακολουθέι οκγορντ σάηλενς τζιαι απολογετικό βλέμμα του συνένοχου φάδερ που την εκουβάλαν. «Μα εννα την πάρεις Κύπρο;» Ναι, ππέσε που τζείντο πλευρό ποστμπαμπυλον. «Αγάπη μου εν για λλόου σου!!!» «τζιαι ναμπον να την κάμω άμμα την ραπτομηχανή;». «Μια ραπτομηχανή χρειάζεται σε κάθε σπίτιν αγάπη μου!!!!» . Ναι, αν το σπίτιν εν στην Πιτσιλλιά ή στη Μπούρμα. «μπόρει να θέλεις να ράψεις μιαν κουρτίνα, να κοντήνεις εναν παντελόνι, να μεν έσιεις μια ραπτομηχανή;;;;»

Αντιλαμβάννεσαι ανάγνωστερ ότι εχώντας φτάσει αισίως το ύψος των 180 εκατοστομέτρωνε η πιθανοτης να κοντίνω ποττέ παντελόνι εν εξίσου ψηλές με το να ράψω κουρτίνες.

Τελοσπάντων. Εν εμουρμούρησα γιατι είμαι καλή κόρη τζιαι εκάτσαμεν μαζίν τζιαι εκάμναμεν ρομάντικές κουτσατζιές πας σε κάτι μαντηλλιές της κουζίναν την ώρα που έδυεν ο ήλιον.

 Μπόρει να πάιξω νάκκον ποννα κρυαδίσει. Να ράψω κανέναν κουστούμι, καμιά τουαλέττα, κάτι απλό.

Στο μετάξυν το τρομπόνι αντικαταστάθηκε με εναν Σκίουρον ιτάλο. Ενα Σκιταλό. Τον όποιον εν δικλώ πάνω να τον δω. Καθόλου όμως. Είματεν ίσια ίσια. Μπορέι να δικλώ τσας κάτω. Κκουχχου. Αλλά είναι γάτα είναι γάτα τζιαι κόρπατζης μιάλος τζιαι χαχα να του καηλίσω. Κάμνει μεγαλες τζιαι πολλά φιλότιμες προσπάθειες για να με καταφέρει, κάμνει ριζότα, ζυμωννει ψουμιά, παίζει πκιάνα τζιαι εν ετοιμοπόλεμος. Ετοιμόλογος εννοώ. Τζιαι ξέρει τζιαι τα ηνωμένα έθνη ο (ο τυχερός).

Θα κλείσω τη σημερινή εκπομπη με μιαν έκκληση στους ανάγνωστερς:

Ανάγνωστερς, εσας που η σχέση σας βρωμά ποθκια τζιαι ενίοτε αυκά βούρκα (ξέρετε το, μυρίζεστε την), αλλά φοάστε να ταράξετε επειδη είσαστεν μες την πατανιούαν της άνεσης τυλιμένοι, μεν κωλώννετε!

Κάμετε το βήμαν τζιαι η ζωή σας θα γίνει μέλιν! Θα ξαναννιώσετε! Κρωστήτε μου εμέναν που έιχα γίνει έναν με την πατανίαν!

Ως τζιαι οι ορχιδέες μου αθθίσαν φέτη!

Ατε σφάξατε τον μόσχον τον σιτευτό τζιαι ασπρογιάστεν την νήσο μπικόζ αη αμ κκαμιν.