We fear change

Οι πιο αγαπήμενες μου σχεσεις εγίναν πλόν σχεσέις εξ αποστάσεως.
Την ωραν που αλλοι παν για καφέ μαζίν, εγς καμνω το νεσκαφε μου τζιαι κάθουμαι στο σκαιπ για να τα πω με τες φιλενάδες μου.

Προχτές εμιλούσα με μιαν πολλα αγαπημένη φιλη τζιαι εσυνειδητοποιήσαμεν οτι αλλάξαμεν. Εχουμεν μιαν εικόνα του εαυτού μας τζιαι του χαραχτήρα μας, τζιαι ξαφνικά ερκούμαστεν σε ρίξη με τούτην την εικόνα τζιαι καταλάβουμεν οτι εν συμπεριφερούμαστεν ανάλογα με τες κατευθηντήριες γραμμές του χαραχτήρα που νομίζουμεν οτι έχουμεν, ή που είχαμεν κάποτε.

Αλλάσσουμεν τζιαι’ μεις με ούλλα τα άλλα που αλλάσσουν γυρόν μας. Οξά πρέπει να πολεμήσουμεν τζιαι για τη διατήρησην του χαραχτήρα που πιστεύκουμεν οτι αντιπροσωπεύκει τζείνον που θέλουμεν να είμαστεν; Οξα που νομίζουμεν οτι αγαπούν οι άλλοι παραπάνω; Πολλήν τζιαρόν επιέζουμουν να φκαλλώ τον παλιο καλό μου εαυτόν, αλλα εν τέλει νομίζω εν φυσικά αδύνατο.

Τζιαι φτου ξανά παρκής, να μάθεις τον εαυτόν σου, να τον δεχτείς τζιαι να τον αγαπήσεις πάλε.

Την πρωτη φορά που εκατάλαβα οτι μου εσυνέβαινε τούτη η αλλαγή χαραχτήρα, ήμουν στην Αιγύπτο.Είχα πάει να μείνω μερικούς μήνες για να μάθω αράπικα τζιαι να θκιεβάσω τα μυθιστορήματα του Ναγκιμπ Μαχφουζ ιμισιη... Εδυσκολεύτηκα, γιατί ήμούν μια γεναίκα μόνη μου τζιαι έπρεπε να πολεμώ συνέχεια για να εχω τσας λλίον σεβασμόν. Στην αρχήν, είμουν ευγενέστατη τζιαι φιλική με ούλλους, ωντας Miss sunshine εκ φύσεως, αλλά μετα που κατι μήνες, επρόσεξα οτι εγίνουμουν ουλλον τζιαι πκιο απότομη, εν ειχα υπομονή, ούτε κατανόηση. Γι αυτον εθκιάλεξα να φύω, τάχατες είσιεν να με αλλάξει πολλά προς το σιειρόττερον (οπως εσκεύτηκα) η Αίγυπτος.

Τζιαι τωρά, που είμαι σε γνώριμο περιβάλλον, σε μια κουλτούρα που ξέρω καλά, παλε γίνεται η αλλαγή.

Τελικά εν αναπόφευχτον αλώπως.


Θυμίζει μου μιαν ατάκα άσχετη που το Wayne’s World... Σε συνδιασμό με τη φατσα τοθ Γκαρθ ηταν πολλα γελοία η φάση...Ετσι για να διακωμωδίζουμεν τζιαι λλίον την κατάσταση...