Στο τραμ

Σήμερα αποφάσισα να παω δουλεία με το τραμ. Συνήθως περνει με μια συνάδερφος αλλα σήμερα εν ειχαι καμίαν ορέξη να τη δω πρωι πρωι...
Έπιασα τζιαι το βιβλιούι μου παραμάσκαλα (το Midnight Children, εσιει ανάμιση μήνα που προσπαθώ να το τελειώσω) για να περάσει η μισή ώρα που θέλω να πάω δουλειά με το τραμ.

Το τραμ ήταν τίγκα, επειδή εισιεν καμιά 50αρκά κοππελουθκια, 8-9 χρονών με θκυοτρείς δασκάλες να τα προσέχουν. Αλώπως επέρναν τα κολύμπι επειδή ουλλα εκρατούσαν τσεντούες. Εν εισιεν τόπον να κάτσω τζιαι εστέκουμουν στην πορτα τζιαι έχασκα.

Μπροστά μου ήταν μια μάμμα, περίπου 35 χρονών με 2 μωρά. Μιαν κορούαν με την παλάσκαν της, πρέπει να ήταν 6-7 χρονών (επειδή ήταν ξιδόντα παραθύρα) τζιαι έναν μιτσικουρην 3 χρονών. Η μάμμα ήταν μοντέρνα τζιαι μπορω να πω σέξυ μάμ. Μελαχρινή σγουρομάλλα, εφορεν ένα σιορτ τζιαι μιαν φανελλουαν στράπλες. Η κορουα ήταν κουρρομένη πας την μάμμαν της που της εμίλαν με πολλήν αγάπη. Κάθε θκυοτρία λεπτά εδιαν της φιλούθκια, εχαίδευκεν την. Έπιασε την το φτι μου να της λαλεί ότι της έβαλεν 2 σαντουιτς, έναν μήλο κομμένο τζιαι ένα τάπερ με κκεράζια πλυμμένα τζιαι να τα φάει ούλλα. Είπεν της τζιαι να πιει ουλλο το νερό που το παγουρίνο της γιατί εν πυρά τζιαι πρέπει να πίνουμεν νερό. Που την προφοράν εκατάλαβα ότι εν Τουρκάλλα. Μετά η κορούα αγκάλιασεν τον αρφόν της τζιαι εδιάν του φιλουθκια τσακριστα. Μόνο οι Μεσογειακοί κάμνουν ετσι πάμπλικ ντισπλέι οφ αφφεκσιον.
Έτσι όπως τους εθωρουν εσυγκινηθηκα.

Ατζαπης σου άμαν κάμεις μωρόν μηνίσκει σου αγάπη τζιαι για κανέναν άλλον;

Μετά που λλιον εκατεβήκαν τζιαι οι τρείς τους σιερκές τζιαι άρκεψα να παρακολουθώ τα κοπελλουθκια του γκρουπ που εμουρμουρούσαν τζιαι επελλλαρίζαν συνέχεια. Σε μιαν φάση, βάλλει μιαν φωνή η δασκάλα ότι σε λλίον φτάνουμε στον κεντρικό σταθμό τζιαι να ετοιμαστούν να κατεβούν.
Ως τον κεντρικό σταθμό εισιεν άλλο μιαν στάση.
Εσκεφτουμουν, ότι εν μεγάλη ευθύνη για τους δασκάλους, αν τους φύει κανένα κοπελλουιν ναμπον να κάμουν;
Tζείνην την ώρα ένιωσα μιαν ευθύνη τζιαι γω για τζείνα τα μώρα…

Στην επόμενη στάση έγινε ένα μπέρδεμα, έμπενε τζιαι εφκένε κόσμος, τζιαι μια μιτσια του γκρουπ εσαντανώθειν τζιαι εφκήκεν έξω, στη λάθος στάση.

Τζιαμαι έβαλα της μιαν φωνή „κορη μιτσιαι ελά δαααα“ , εκάμα ένα διπλο σουκαχάρα εφκήκα εξω, άρπαξα την τζιαι έφερα την πάλε μέσα, 1 δευτερόλεπτο πριν να κλείσει ή πόρτα του τραμ. Φιου, επρόλαβα την. „ Κατεβαίνεις στην επόμενη στάση κορού„ λαλώ της  „μεν σιασιάρεις τζιαι ενναν χαθείς.“

Η δασκάλες εν είχαν πάρει χαπάριν, εκάθουνταν μπρoστά.

Αν κάμω μωρόν παίζει να το δήσω που κανένα λουρούιν. Για να πεθάνω που το άγχος μου.

Το βιβλίον εν το άνοιξα.